herstelde korteu lijd daarna en nu werden zijne ouders in hun bijgeloof versterkt, terwijl hij door de ingevingen van zijn bedorven hart op de gedachte gebragt werd, ook zelf priester te worden, daar hij nu van nabij en met aandacht gezien had, hoe gemakkelijk het was die rol te spelen, en langs dezen weg zijn brood te winnen. Oogcnblikkelijk volbragt hij dit zijn voornemen, leerde weldra al de namen van heiligen en andere dingen, die een priester weten moet, van buiten, en bleef meer dan vijftig jaren lang een getrouw dienaar van den satan en zelfs een valstrik voor vele mondchristenen in de gemeente vau Kema." » Doch" (dit zijn ongeveer zijne eigene woorden tot broeder linemann ,) «geloof niet, mijnheer! dat ik mij ooit regt gelukkig gevoeld heb. Mijn weg is ten allen tijde, ook wanneer het mij naar wensch ging, met doornen bezaaid geweest. Langen tijd echter troffen zij slechts mijne voeten en welk eene pijn mij dit ook deed, ik heb volgehouden. Doch thans beginnen zij ook mijn hart te wonden, zoodat ik geen oogenblik rust heb, en ook niet meer zal hebben, tenzij gij althans dit mijn kind opneemt in de Christelijke Kerk, opdat het niet door mijne schuld verloren ga. Mogt ik later, niettegenstaande het slechte gedrag, dat ik tot heden geleid heb, ook nog eens dien zegen kunnen erlangen, waarom ik u van harte bid, dan voorzeker zou mijn geluk volkomen zijn; want lot mijn vroeger bedrijf zal ik nooit weder— keeren." » Gode zij dank," roept Br. linemann uit,