hij naar den weg des hei Is had gevorscht. Na eenige levendige zamensprekingen, waarbij hij de Zendelingen door allerlei strikvragen op de proef stelde, om hen goed te leeren kennen , verklaarde hij ten laatste, dat hij hen hield voor mannen, die den weg des heils bragten. Meer en meer bleek hij iemand te zijn, die de waarheid in allen eenvoud gehoorzaam is. Op het Kersfeest is hij gedoopt.

Ook hier blijkt het nut van het schoolonderwijs. Daaromtrent schrijven de Zendelingen: » De kinderen leeren al wat wij hun geven van buiten; zelfs Duitsche boeken zouden zij leeren opzeggen, zonder te stooten, indien de klanken slechts met Canaresische letters gedrukt waren. Zoo ongelooflijk, maar ook eenzijdig, is hun van nature en door gewoonte werktuigelijk geheugen geoefend; maar helaas! zeer ten koste van verstandig en zelfstandig nadenken. Een wezenlijk nut en een ware zegen dezer scholen is, dat menig zaadkor— reltje daaruit gedragen wordt naar plaatsen, die wij zeiven niet kunnen bereiken. Ook in dit jaar hebben wij weer ontdekt, dat in onderscheidene huizen ouders en bloedverwanten bijbelspreuken van de kinderen leeren, en zich door hen onze boeken laten voorlezen." Zoo zal hier de nieuwsgierigheid de uitbreiding van het Godsrijk misschien zeer in de hand werken.

Weer anders kleurt zich het tafreel, opgehangen door de Broeders te Malasamudra. Daar was een oude man, die zelfs, toen eenige sterf-