moet de zendeling daar leeren; br. van Hasselt noemt het „wachten."

Na zes jaren gewacht te hebben, sedert hij in 1866 de kleine vlugge driejarige Elli gekocht had en nadat hij met zijne vrouw gedurende uien tijd alles aan haar gedaan had waarvoor een papoesch kind van dien leeftijd vatbaar is, schreef hij andermaal: „een onzer papoesche meisjes, de jongste Elli genaamd, geeft ons veel genoegen. Eiken zondagmorgen als mijne vrouw de meisjes ondervraagt naar hetgeen zij gehoord hebben, weet Elli flink te antwoorden. Zij vertelt alles wat zij gehoord heeft zoo goed, dat wij gelooven mogen, dat zij het begint te vatten en er in 't hart van dit meisje iets goeds omgaat, terwijl de anderen, die ouder zijn en veel langer geleerd hebben, dikwijls niets weten.

Dat was reeds een blijde getuigenis, maar de zendeling mocht er nog iets aan toevoegen, dat wel een bewijs mag lieeten hoe goed Elli hoorde. „Zij is in den regel zeer gehoorzaam zoodat wij weinig moeite met haar hebben. Ook het leeren op school gaat vrij goed." Ziedaar mijne vrienden , wat kan er meer gezegd worden van een kind van negen jaren.

Doch gelijk het in alle dingen is zoo ook bij het kind; die eens op den goeden wég is, gaat vooruit al is het langzaam. Er is sprake van een toenemen of van een ainemen, van staan blijven komt niet veel in de kinderjaren. Zoo was het ook met Elli, zij bleef vooruitgaan. Op zekeren dag in 1873 hadden broeder en zuster van Hasselt weer een nieuw kind aangenomen,

het was eveneens een gestolen kind. Een ieder |had dat kind spoedig liefgekregen. Zij toonde eene vertrouwelijkheid en gehechtheid aan de vrouw van den zendeling, gelijk zich zelden zoo spoedig bij de Papoesche kinderen openbaart. Plotseling wordt zij echter krank. Nu was Elli haar ziekenvertrooster. Altijd was zij om en bij de kleine kranke Fatima. Dan sprak zij met haar en vertelde haar van den Heer Jezus en bad met haar. Wie zal zeggeu wat de kleine Elli voor de nog kleinere Eatima geweest is in die ure van lijden en doodsstrijd. God alleen weet het. Het was een heerlijke gedachte van br. van Hasselt haar die taak op te dragen en zij deed het gaarne. „Ik denkzegt br. van Hasselt, „kinderen begrijpen elkander 't beste en zijn voor elkander vertrouwelijker dan voor volwassenen." Zoo was het dan ook. De kleine Fatima stierf, na hoofdzakelijk door Elli met den naam van den geliefden Zaligmaker bekend gemaakt te zijn. Zoo werd dus EUi al een kleine Evangeliste. Nu zijn er echter onderscheiden jaren verloopen en sedert dien tijd is Elli vooruit blijveu gaan.

Als gij nu Elli ontmoettet, zoudt gij haar liefhebben, zij spreekt een weinig Hoilandsch en, daar de overige Papoesche kinderen dit niet of weinig kennen, zoo zoudt gij aanstonds met haar kunnen spreken.

De zendeling van Hasselt is in den loop der jaren 1877 en 1878 van. N.-Guinea naar Holland geweest om daar tot herstel van zijn gezondheid en die zijner vrouw een weinig rust