DER DUITSCHE ROMANTIEK.

77

larij der zoetsappige romantici den rug toe en evenzoo hun, die zaten te vijlen en te schaven op hun assonanten en sonnetten, terwijl hij zich hield aan de leuze van het voorgeslacht: "het ronde, eenvoudige woord en het edel karakter, dat leert een echt duitsch lied zingen." De plastische, populaire uitdrukkingen stroomden als van zelf hem toe, die het meesterschap over de taal bezat. Zoo gemakkelijk vloeiden die ongekunstelde verzen, zoo frisch en vroolijk zweefden de gestalten des dichters voorbij, dat de lezers 't nauwelijks bemerkten, hoeveel ijver en vlijt des kunstenaars achter de onberispelijke reinheid dezer eenvoudige vormen verholen lag, hoe diep de dichter in de mijnen der wetenschap had moeten neerdalen om zoo vertrouwd te worden met kleinen Roland, Taillefer, Eberhard, der Rauschebart, den schenker van Limburg om hen zoo voor ziju geest te doen leven. Voor zijn vertellingen koos hij bij voorkeur de met dramatisch leven bezielde ballade, die door haar vorm zoo voldeed aan het hartstochtelijk germaansch karakter; slechts zelden, waar de natuur der stof 't eischte, de kalm beschrijvende, uitvoerig' schilderende zuidelijke romance. Niet de gebeurtenis zelve was hem het wezenlijke, maar haar werking in het bewogen menschenhart. Geen plooi van het duitsch gemoed was hem onbekend, en op verbazend gelukkige wijze wist hij dikwijls met weinige eenvoudige woorden een hartsgeheim van ons volk te openbaren. Eenvoudiger dan in het gedicht van "den trouwen kameraad" is 't zeker wel nooit gezegd, wat er sedert den slag der Cimbren tot de oorlogen met de Franschen onder het strijdgewoel zoo al omging in de ziel van den strijdbaren Germaan; welk een strijdlust en vrome overgave, welk een liefde en trouw !

De kracht van zijn gevoel kwam ook in zijn verhalende gedichten zoo sterk uit, dat vele gedichten, die hij zelf balladen noemde, spoedig als liederen in den mond des volks overgingen. Want vooral aan zijn liederen heeft hij de liefde des volks te danken, die hem eerst in zijn vaderland Zwaben, daarna in het overig deel van Duitschland met geestdrift werd geschonken, totdat hij eindelijk de meest populaire van al onze groote dichters werd. In de eenvoudige,