EEN RUSSISCHE BOEREN VERG ADER ING.1

De boeren maken 90 pet. van de Russische bevolking uit en iedere Rus erkent, dat bij de tegenwoordige troebelen zij het laatste woord zullen zeggen; maar niemand, die de boeren goed kent, durft te voorspellen hoe dit laatste woord luiden zal. Ook hebben wij niet het recht te verwachten, dat dit laatste woord een bepaald „Ja" of „Neen" zal zijn omtrent de verschillende hangende quaestiën. Wanneer wij Polen, Pinnen en andere niet-Russen een oogenblik wegdenken, houden wij op het eigenlijk Russische platteland eene bevolking over, waarin alle trappen van kennis en onwetendheid, van ondernemingsgeest en slaperigheid vertegenwoordigd zijn.

Maar hoe verschillend de toestand ook moge zijn in de verschillende streken des lands, toch is er overeenstemming op één punt; allerwege zijn de boeren onderling door nauwe banden verbonden.

De domme onnoozele ambtenaar, die door het land gaat, steeds roepende „Luister", als hij de bevelen der regeering overbrengt, maar die zelf nooit moeite doet om te luisteren naar de stem van het volk, voelt toch als instinctmatig, dat er zulk een stem is. Maar hij meent zijn eigen belangen het best te behartigen door met de regeering aan te nemen, dat die stem eene goedkeuring is van de bestrijding der revolutionairen in de steden.

1) Naar een artikel van Bernard Pares in de Contemporary Revieic van December 1905.

W. B. II. 1906. 20