WAAROI HEEFT ZWEDEN GEEN OORLOG MET NOORWEGEN GEVOERD?1

Wie de betoogen der Europeesche pers gedurende de crisis op het Scandinavische schiereiland in den zomer van 1905 eenigszins gevolgd heeft, zal zich herinneren, dat ze alle slechts variaties waren op het thema: eene vreedzame oplossing van het conflict. De Europeesche diplomatie was te zeer in beslag genomen door de Marokkaansche quaestie en wilde geen krijg zien ontbranden, waarvan de gevolgen niet te overzien waren.

Ook de langdurige en goed geleide veldtocht der Noren in de bureelen der groote bladen, droeg het zijne hiertoe bij. Alle groote organen der pers waarschuwden Zweden dientengevolge voor oorlog en drongen op gematigdheid of beter gezegd, op berusting aan.

Toen het bericht van den gelukkigen afloop der Conferentie in Karlstad en van de vreedzame oplossing van het conflict ruchtbaar werd, begroette men het derhalve met algemeene instemming. Tegelijkertijd werd aan de Zweden met eenige schoone woorden hulde gebracht voor hunne van edelen en ridderlijken zin getuigende gematigdheid.

Naast deze als 't ware officiëele openbare meening heerschte evenwel zonder twijfel en heerscht zelfs nog op vele plaatsen

1) Naar een artikel van Prof. Pontus Fahlbeck, Lid der Zweedsche Eerste Kamer, in de Deutsche Revue van Juni 1907.