46

HET HEDENDAAGSCHE RUSSISCHE SCHRIKBEWIND.

schrikwekkend aantal zelfmoorden tengevolge. Kropotkin somt niet minder dan 160 gevallen op, in 34 maanden. De meesten begieten zich met petroleum en steken zich dan in brand, om aan cle ellende van hun bestaan een einde te maken.

In de eerste drie maanden van clit jaar werden 396 menschen ter dood veroordeeld en 235 terechtgesteld. Dit zijn echter slechts de getallen, die in de dagbladen worden openbaar gemaakt.

«De terechtstellingen in Nowocherkask werden door misdadigers, die zich daartoe vrijwillig aanmeldden, op zóó ,/vreeselijke wijze ten uitvoer gelegd, dat bij sommigen der „terechtgestelden de doodsstrijd van een kwartier tot een //halfuur duurde, en de beul de mannen tenslotte met zijn „eigen handen worgde.-' Daarbij kwamen de veroordeelden reeds half bevroren op de rechtplaats aan. De ellende der bannelingen echter gaat nu alle begrip te boven. Er zijn er minstens 4000. Het transport reeds is ontzettend, de vrouwen zijn dikwijls met een man samengeboeid. Fatsoenlijke meisjes moeten de drinkgelagen van lichtekooien en dronken soldaten mede aanzien. Ter plaats van bestemming aangekomen, krijgen de gedeporteerden land en 1 roebel 80 per maand, bovendien plm. 36 gulden per jaar voor kleeding. Daar zij echter gereedschap noch vee bezitten, meestal ook van landbouw geen verstand hebben, moeten zij langzaam verhongeren. Kortom, de werkelijke toestand stelt alles wat daarover in de laatste dertig jaar geschreven werd, in de schaduw, en zelfs cle reactionaire gruwelen na 1881 bedreven. Aan middeleeuwsche inquisitie en folterkamers herinneren Kropotkins onthullingen over de ivreedheden en folteringen, in een reeks van gevangenissen en ook daarbuiten in gebruik. Als de boeren in de provinciën, die door een slechten oogst getroffen werden, niet in staat zijn hun belastingen te betalen, worden straf-expedities ondernomen, geeselingen op groote schaal, en clan mogen de boeren nog tevreden zijn, als slechts hun eigendom publiek wordt verkocht. Daar bij deze verkoopingen zich dikwijls geen koopers opdoen, zijn de politie-dienaren de eenige biedenden, en voor 3 of 4 gulden koopen zij een schuur of een partij graan, waarmee zij dan