128
edward henry harriman.
De onderwerping van de Santa Fe.
De met succes bekroonde aanvallen van Harriman op de Santa Fé kunnen beschouwd worden als een sprekend bewijs voor de juistheid van deze twee punten : dat van het bezit van eene niet te kleine minderheid der aandeelen toch eene groote kracht uitgaat, en dit ook het geval is met eene goede strategische positie tegenover een spoorweg die niet heel vast staat. In de vroegere Huntingdon-A&geri was de Santa Fé de eenige ernstige mededinger van de Southern Pacific in Californië; de mededinging was scherp en tarieven-oorlogen waren niet zeldzaam.
Toen Harriman zijne operatiën begon, vond hij dit groote net een ernstige hinderpaal voor zijne plannen. De Santa Fé had na 1893, evenals de llnion Pacific, moeilijke tijden doorleefd, maar beide waren door den plotselingen vooruitgang der zaken na den oorlog met Spanje tot nieuw leven ontwaakt. Het nieuwe bestuur met Edward P. Ripley en Victor Morawetz als leiders ontwikkelde groote kracht. Reeds had Ripley zijne lijnen doorgetrokken van Los Angelos naar San Francisco, rechtstreeks in het gebied dat door C. P. Huntington „het particulier domein van de Southern Pacific'1 genoemd was.
Terzelfder tijd had de Santa Fé eene Aziatische stoomvaartlijn, uitgaande van San Diego, geopend en daarmede den strijd met Harriman om den handel met Azië begonnen. Door de voorbereiding van verschillende belangrijke nieuwe zijlijnen, meermalen in streken die de Southern Pacific speciaal als de hare beschouwde, nam Ripley zelfs een zeer dreigende houding aan. Harriman beschouwde het zuidelijk deel van Arizona, rijk aan mineralen en landbouwproducten, als in 't bijzonder aangewezen aan de Southern Pacific. In 1902 begon de Santa Fé hier eene lijn te bouwen. Deze lijn beoogde meer dan alleen eene voedster te zijn van de Santa Fé, want met een of twee verlengingen, waarvoor Ripley dadelijk zijne krachten inspande, zou zij in de werkelijkheid eene nieuwe verbinding van Chicago met de Westkust gevormd hebben. In Noord-Californië drong de