CESARE LOMBROSO.

163

stig was. Hij beschikte over 't algemeen over een zeldzame menschen kennis. Zoo zeide hij vooraf tegen een toen onderzocht soldaat, dat uit hem ,/een halve Napoleon" groeien zou. Hij was die voorspelling al lang vergeten, toen dertig jaar later de kolonel-generaal Professor Francesco Siacci, die intusschen een der grootste wiskundigen was geworden en met name op het gebied der ballistiek groote ontdekkingen had gedaan, zich als de bewuste soldaat aan hem voorstelde. Lombroso kon toen bij een onderzoek van den man vaststellen, dat het genie zich in hem op die wijze ontwikkeld had, als hij het den jongeling had voorspeld. Als militair arts was Lombroso ook zes maanden in Calabrië werkzaam. Hij maakte van deze gelegenheid gebruik, om de anthropologie, de taal, enz. der Calabresen te bestudeeren; cle resultaten van deze studiën heeft hij in een afzonderlijk werk neergelegd.

Ontelbare verdrietelijkheden, slechte behandeling van de zijde der meerderen, herhaalde duels, maakten Lombroso den dienst tegen; hij besloot zich aan de psychiatrie te wijden en werd privaat-docent te Pavia. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, vertaalde hij wetenschappelijke werken, o a. ook ,/De kringloop des levens" van Moleschott. Bij deze bezigheid hinderde hem zijn slecht, bijna onleesbaar handschrift erg; de juffrouw, bij wie hij inwoonde, hielp hem uit de verlegenheid, doordat zij zijne handschriften in leesbaar schrift voor den druk overschreef. Ook in zijn later leven was Lombroso's handschrift algemeen gevreesd. Zijn uitgever Bocca te Turijn moet een afzonderlijken letterzetter gehad hebben, die het ontcijferen kon.

In 1864 werd eindelijk zijn maatschappelijke positie beter. Hij kreeg den leerstoel in de psychiatrie aan de universiteit te Padua met 1200 Lire, en werd benoemd tot Directeur van het krankzinnigengesticht met 1600 Lire jaarlijksch inkomen.

Hier deed hij als een tweede Pinel hervormend werk. Hij behandelde de krankzinnigen op buitengewoon humane wijze in een tijd, waarin dat in het verdere deel van Europa nog in 't geheel niet het geval was; men denke slechts aan de toestanden, waarover een menschenleeftijd geleden nog