— 638 —

man wordt wakker, verdenkt zijn vrouw van iets onbehoorlijks, windt zich op, mishandelthaar en valt flauw; en uit die verdooving weer bijgekomen, meent hij een kwaden droom te hebben gehad; de twee simuleeren dan dat er niets gebeurd is, en van de liefde zijner vrouw is de man in elk geval overtuigd; — als brokje filmkunst, zeg ik, is deze familieschets zeer gaaf en logisch ontwikkeld.

„De bloemen die de ziel vertroosten" is geschreven voor het talent van mej. Mientje Kling. De inhoud van de film is wat naïef en wordt door quasipoëtische, maar inderdaad kinderachtig-naïeve titels veel afbreuk gedaan. De inhoud?... Een jongmeisje, dochter van een bloembollenkweeker, is verliefd op en zal zich verlo¬

ven met een jongmensch; maar door een hollend paard krijgt zij een ongeluk, waardoor zij langen tijd verpleegd moet worden en tenslotteinvalide wordt.

Het jongemensch heeft nu in haar geen behagen meer, maar wordt vertrouwelijk methaarjongere zuster, met welke hij zich na eenigen tijd ten aanschouwe van ieder¬

een verlooft...

Uit verdriet en „om haar ziel te vertroosten"*) gaat zij naar de hyacinthenvelden, plukt eenige honderden bloemtrossen en gaat er mee naar huis om er haar kamer, haar bed, den vloer, alles, alles mee te bestrooien. Door den sterken giftigen geur der bloemen wil zij dan sterven...

Aan mej. Mientje Kling geeft deze film gelegenheid 1 0 om van haar vaardigheid in het grijpen van een hollend paard te doen blijken en 2° door charmeerend Ophelia-achtig spel het tweede deel van het drama'tje een artistiek tintje te geven. Het mooiste zijn de opnamen in de hyacinthenvelden, de echt Hol-

,,Liefde waakt." — De kennismaking in het Apachen.café.

Op den voorgrond: de hoofdpersonen mevr. Chrispijn van Meeteren, Jan van Dommelen, Annie Bos en Willem van der Veer.

*) Wie van de heeren der H o ] landia-woord „vertroosten' ?

I a n d i a vond dit prachtige Hol

landsche kijkjes met de ons familiare boerenwoninkjes, de ritsen bloembedden, de millioenen gekleurde bloemklokjes ... En dan ook sommige fotografische licht-effekten en kleine romantische tafereeltjes. Belachelijk is hoe mej. Kling is toegetakeld na de verpleging wegens het ongeluk: door verregaand overdreven „maquillage" wordt de aandacht een tijdlang door „de veroorzaakte oogwond" getrokken, méér dan door het spel. En de jongeheer en de jongejuffrouw die voor den verloofde en het jongere zusje spelen blameeren zich onsterfelijk door hun overernstig, maar talentloos gedoe. Jan van Dommelen als de vader is slecht gegrimeerd.

Lief is Mientje K1 ing in de laatste tooneelen; van romantische poëzie aantrekkelijk is de enscenee-

nng van de

sterfkamer.

„De bloemen die de ziel vertroosten is evenwel de minst geslaagde der H o 11 a n dia-films. Maar, vraag ik u in gemoede, hoe kan nu een film met zulk een titel ook heelemaal góed zijn?

Ter afwisseling van de

„comédies" geeft 't Union-

programma ook een komische film van

de Hollan-

dia-fabriek: „Een verwisseling onder het bed", klucht gespeeld door Joseph van Lier hoofdzakelijk, met mevr. Krix, TheoFrenkelen mej. R. M enagé Challa. De laatste is eene dilettante, maar een jongedame van smaak en overtuiging. .. die als „koningin van het bal" op ons Kostuumfeest met haar portret in De Kunst heeft gestaan. Het is een verwisseling van den aanstaanden schoonzoon, die tegen zijns aanstaanden schoonvaders wil zich met de dochter des huizes — dat is dus: diens dochter — wil verloven, èn een inbreker. Bij de hulp, die de politie biedt, wordt de inbreker als „a. s. schoonzoon" onder het bed vandaan gehaald en mag deze met het gestolen zwarte pak en wat hem verder gegeven wordt het huis