I 8

DAGBOEK VAN EEN RUSSISCHEN ARTS

Tegen den avond onvingen wij bevel ons onmiddelijk naar het zuiden te begeven en ons bij het station Sjaho tot het opnemen van gewonden in te richten. De zon gingjuist onder. Een kilometer vóór ons zagen wij de vlammetjes der buizen van de Japansche granaten, en voortgaande vernamen we steeds sterker het geweervuur. .. Wij begrepen niet, wat ambulances in dien vuurpoel voor ons doen moesten. Maar wij gaven elkander de adressen onzer families, om te kunnen berichten als iemand sneuvelde.

Steeds sterker hoorden wij de granaten springen en het geweervuur knetteren. En het werd ons wonderlijk licht en vroolijk om het hart, het was ons of onze zielen vleugels gekregen hadden en opeens begrepen we de soldaten die naar het gevecht hunkerden.

Bij de ambulance had zich een jongensachtig meisje gevoegd, die naar de emoties van het gevecht smachtte en hare ambulance verlaten had toen ze vernam, dat de onze in eerste linie zou komen.

Onze nieuwe zuster, de halve jongen, zat op een ongezadeid paard en keek smachtend en met van geestdrift schitterende oogen naar de springende granaten.

Maar de volgende ordonnans vond de ambulance spoediger dan zijn voorganger en zoo ontving zij den last om te Sjaho, waar ze niet geweest was, in te pakken en naar haar vorige standplaats terug te keeren, waar ze weder met eene reeks van lotgenooten ingepakt zou blijven staan, totdat de Japanners wederom de Russen terugdrongen.

Dit was Weressajews eenige indruk van dien aard, een indruk dien hij zich later herinnerde toen hij te midden van afschuwelijk gewonden stond om tot het besluit te komen, dat de gruwelen van den oorlog voor den overlevende het grootsche en edele er van geheel verduisteren.

Maar we zijn op de geschiedenis vooruitgeloopen.

Te Moekden werd aan de op het oorlogsterrein aangekomen ambulances na eenig heen- en weertrekken medegedeeld, dat zij als veld-hospitalen zouden fungeeren tot het in ontvangst nemen van de zieken en gewonden, die haar van het gevechtsterrein zouden worden toegezonden, om hen te verplegen die spoedig genezen zouden kunnen zijn en de anderen te evacueeren naar de hospitaaltreinen, die hen naar