288

EENE HERINNERING VAN DE VRIENDSCHAPS-EILANDEN.

bloed uit het hart van Lavatoe, die haar bloed offerde aan den grooten haai om de ziekte, die ons bezocht, te bezweren."

Zij vouwde mijne vingers om den steen, en ze vasthoudende, fluisterde zij mij zijne buitengewone eigenschappen toe; daarna sprak zij luider: //houd mijn geschenk warm, evenals wij dit gedaan hebben van af den dag dat Lavatoe afscheid van ons nam. Zij maakte mijne hand open, nam den steen er uit en stopte hem tusschen mijn kraag en hals. //Bewaar hem daar," zeide zij, ,/omdat het daar zoo warm is. Door uw bloed zal hij als een muur zijn tusschen u en het kwaad; en wanneer de duisternis u overal omgeeft en uw hart zal dreigen te scheuren, zult gij door het bloed van Lavatoe, zooals ik u in het oor fluisterde, u boven uw leed verheffen en het met uw lichaam achterlaten. Dit zal gebeuren tot ik bij u zal komen — buiten de duisternis — om u te geleiden."

„Ik antwoordde kregel: //Maar ik zal vermoedelijk nooit terugkomen — waar zal ik u ontmoeten?"

Haar opgewonden gezicht kwam weer tot kalmte. //Wat ik weet — weet ik" stamelde zij.

„Wat ik gezegd heb, zij u genoeg, spreek er niet meer over!"

„Nog iets", zeide ik. ,/Hoe kwaamt gij weder in het bezit van de lanspunt? Ik liet haar in de kajuit achter!"

„Dat is maar één pas van het dek, en mijn neef heeft nog één hand." Zij draaide zich om en ging weg. Ik volgde.

Op den top van den heuvel hield ik stil, om nog een oogenblik te genieten van het schouwspel beneden mij. Een boschrijke helling viel steil af naar de kust, waar zacht kabbelende golfjes het koralen strand met wit schuim bedekten. Diep in het bleekgroene water kon ik de koraalriffen onderscheiden, schoon maar gevaarlijk, een tooverland van gloeiende prisma's, die hunne vertakkingen uitstrekten over onmetelijke blauwe afgronden. Visschers, als donkere figuren afstekende tegen de verblindende kleuren, haalden de netten in, beladen met spartelende visschen die in hunne schittering het voorkomen hadden van levende deelen van een uiteengespatten regenboog.

Links, achter de vooruitstekende punt, lag het dorp. Het