WAAROVER LOOPT DE STRIJD IN DE DUITSCHE KERK?

Christen — dat hij door zijn rechtvaardigingsleer het Duitsche denken een theologischen grondslag gaf. Door zijn beleven en zijn daad werd het geloof bevrijd van de dogmatische en theologisch-systematische vervlakking en kreeg het wederom leven, doordat het in het hart van den enkeling gelegd werd.

De kerk heeft het Christendom weer van de werkelijkheid verwijderd. Zij heeft het geloof weer vervlakt door dogma's en theologische systemen. Zij is een „vereenigings-kerk" geworden, die slechts een klein gedeelte van het volk omvat, een „dominees-kerk", waarin de dominee als een paus m zijn gemeente optreedt. Maar het Christendom moet bezit van het geheele volk zijn. Daarom weerklinkt de roep: Terug naar Luther! Terug naar het Evangelie!

In „de kerkelijke beweging Duitsche Christenen" kan men twee 'hoofdstroomingen zien, die ook elk hun eigen naam gekregen hebben. Het zijn de „Berlijnsche Duitsche Christenen" en de „Thüringsche Duitsche Christenen". Maar men kan niet van een eigenlijke splitsing in de beweging spreken. Er is geen scherpe scheiding tusschen de twee stroomingen, en het doel, dat nagestreefd wordt, is bij beide hetzelfde: de godsdienstige éénwording van het Duitsche volk in een Duitsche volkskerk. De twee richtingen wijken op punten van minder belang van elkaar af.

Een van de voornaamste dingen, die verzet tegen „de kerkelijke beweging Duitsche Christenen" in het leven geroepen hebben, is de anti-dogmatische tendenz, die men terecht in deze beweging meent te kunnen bespeuren. En juist op dit punt worden de „Thüringsche Duitsche Christenen" geacht, den radicalen vleugel uit te maken tegenover de meer gematigde „Berlijnsche Duitsche Christenen". Eigenlijk ten onrechte.

Beide richtingen zijn het er over eens, dat de belijdenisgeschriften tot den uiterlijken vorm behooren, waar men doorheendringen moet, om tot de kern van het Christendom te komen. Ze zijn menschenwerk, pogingen, om de woorden en begrippen, die het geloof inhoudt, vast te leggen. Ze zijn aan tijd gebonden. Maar terwijl de „Berlijnsche Duitsche Christenen" ten deele een sterken aanval richten op de