ITALIË, DE ISLAM EN DE MIDDELLANDSCHE ZEE

naïca te kunnen verdrijven?" — „Neen, ik wist dat zulks onmogelijk was." — „Maar wat hebt ge dan willen bereiken?" — „Niets, ik streed: dat was genoeg; het overige lag in de hand van het noodlot." — „Maar waarom hebt ge dan toch gestreden?" — „Voor mijn geloof."

Toen de overwinning een feit was geworden, besloot het fascisme, den godsdienst van de bewoners der veroverde gebieden te ontzien; d.w.z. de religieuze krachtbronnen, die den tegenstand hadden gevoed, aan eigen doelstellingen dienstbaar te maken. De laatste jaren heeft Italië alles gedaan om den bouw van moskeeën in Libye te bevorderen; mohammedaansche scholen verrezen in alle steden en dorpen van eenige beteekenis, niet alleen aan de kust, maar tot diep in de woestijn. In Gadames, Gath en Moerzoek: plaatsen, die honderden kilometers van Tripolis verwijderd liggen, vindt men thans mooie Arabische scholen. Zelfs werd een universiteit gesticht voor islamietische „kuituur" en islamietisch recht, waar nieuwe Kadi's hun opleiding ontvangen. En onlangs hebben de Italianen tot de naar Egypte uitgeweken Mohammedanen de uitnoodiging gericht, naar Libye terug te keeren, waar hun land en vee werd beloofd: inderdaad een verleidelijk aanbod.

„LTtalia musulmana!": reeds in 1928 verklaarde Mussolini, dat Italië, „zich bewust van zijn taak als belangrijke moslemietische macht, een vriend van de mohammedaansche wereld is".

„LTtalia musulmana" is de tendentieuze titel van een boek, in 1928 gepubliceerd door Roberto Cantalupo, thans Italiaansch zaakgelastigde bij de Spaansche „nationale" regeering. De oriënteering van de Italiaansche koloniale politiek naar den Islam dateert dus niet van den allerlaatsten tijd. Reeds vóór Mussolini's reis naar Libye waren er teekenen, die wezen op het besluit van Italië om een actieve „Islampolitiek" te voeren. Terstond na de beëindiging van den Abessynischen veldtocht is Italië gaan streven naar het herwinnen van het vertrouwen der islamietische wereld en naar het wegnemen van den argwaan, dien zijn penetratie in Oost-Afrika had gewekt. Italië spaart geen moeite om zijn sympathie voor het Arabische nationalisme te demonstreeren.