NIEUWS OVER OUDE LANDBRUGGEN.*

Waar tegenwoordig trotsche bergen zich verheffen, bevonden zich eertijds oceanen. Daaraan valt niet te twijfelen. Derhalve ligt de gedachte voor de hand, dat ook omgekeerd eens op plaatsen land geweest is, waar tegenwoordig de zeeën spoelen. Dit is des te waarschijnlijker, omdat vele feiten omtrent de verbreiding van dier- en plantvormen schijnen te wijzen op zulke oude landmassa's, die bruggen sloegen tusschen continenten, welke tegenwoordig door de wereldzeeën worden gescheiden. Doch over den omvang van deze oude landbruggen liepen de meeningen zeer uiteen. Sommigen construeerden ruw-weg bruggen dwars over het breedste en diepste gedeelte van het tegenwoordige oceaanbekken, dikwijls slechts om de tegenwoordige verbreiding, van enkele diervormen te verklaren. Anderen spraken vaneen starre permanente plaatsing der continenten en oceanen en wilden slechts betrekkelijk geringe schommelingen der kustlijn om de kern der vaste landen aannemen. Voor een star type der continenten en oceanen verklaarden zich speciaal verscheiden Amerikaansche geologen, voor een belangrijke beteekenis van oude landbruggen Europeesche. Langzamerhand gaat men evenwel meer voor een middenweg gevoelen. Men verdedigt een permanent karakter van de vastelandskernen en van de groote, diepe zeebekkens, doch men sluit de mogelijkheid niet uit, dat zij in vervlogen tijden anders verbonden waren dan tegenwoordig. Wel zoekt men deze oude verbindingen op verschillende wijzen voor te stellen. Volgens het voorbeeld van Wegener nemen in den laatsten

*) Ontleend aan „Die Umschau", 38. Jahrgang, heet 20. Illustrierte Wochenschrift über die Fortschritte in Wissenschaft und Technik, herausgegeben von Prof. Dr. J. H. Bechhold, Frankfurt a. M.