DOEL EN BELEID VAN HET FASCISTISCHE BEWIND IN ITALIË.*

Tot 476 was de geschiedenis van Italië grootendeels de geschiedenis van Rome en van de wereld. Gedurende de Middeleeuwen was Italië de zetel van godsdienst en kunst, en zelfs onder vreemde overheersching heeft zijn bijdrage tot de beschaving, op welk gebied van menschelijk streven ook, niet ondergedaan voor die van eenig volk in Europa. In de tweede helft van de vorige eeuw schiep Italië uit een aantal afzonderlijke en elkaar bestrijdende staten, waarin sedert den val van het Romeinsche Rijk het schiereiland was uiteengevallen, een vereenigde natie en heroverde zijn positie van domineerenden factor in het drama der wereldgeschiedenis.

Het Italiaansche Risorgimento werd voltooid door de groote overwinning in den wereldoorlog en Italië is thans meester van zijn grenzen.

Voor het eerst na eeuwen van vreemde overheersching en inwendige verdeeldheid verheft Italië zich niet alleen op zijn roemrijken verleden, maar blikt het voorwaarts en tracht het een groote toekomst op te bouwen. Fascisme wil zeggen pioniersarbeid op algemeen-menschelijk, maatschappelijk en ethisch gebied. De grens ligt tusschen het oude, gemoedelijke leven en de nieuwe wereld van economischen strijd en sociale problemen. De baanbrekende geest uit zich in een noodwendigerwijze forschen trant; hij verlangt daden. In deze combinatie van baanbrekend complex, het oog gericht op de toekomst, en geweldige, op traditie gegronde krachten, eeuwen-

* Ontleend aan „International Conciliation", No. 306, New-York, Januari 1935.

Rede, uitgesproken voor het „Institute of Public Af fairs" aan de Universiteit van Virginia op 3 Juli 1934.