DE BUITENLANDSCHE POLITIEK VAN DEN DUCE

tegenover het aangaan van militaire allianties, het vormen van politieke groepen en het opwerpen van tariefmuren, welke op de tegenwoordige toestanden schijnen over te brengen den ouden civielen rechtsregel van Manoe: „Uwbuurman is uw vijand, doch diens buurman is uw vriend." En al dit drijven deugt ook niet om de veiligheid van wien ook te waarborgen, daar het door splitsing van Europa in even zoovele gewapende kampen slechts de onderlinge betrekkingen tusschen de landen bederft en de gelegenheden voor een conflikt vermeerdert.

Het is te hopen dat met het Vier-Mogendheden-Pact — waarin de geest om als goede geburen samen te leven niet te miskennen valt — Europa een nieuwe richting in zal slaan en dat wij een passend evenwicht zullen bereiken, dat wil zeggen een bruikbaar politiek en militair evenwicht, in de eerste plaats tot stand te brengen tusschen de Groote Mogendheden, om de eenvoudige reden, dat wanneer zoo iets niet aanwezig is tusschen de Groote Mogendheden, het onmogelijk is tusschen de kleinere. Dit geldt in de eerste plaats voor het vraagstuk van ontwapening.

Het is algemeen bekend, dat volgens den Duce die ontwapening tot stand gebracht moet worden door een eerlijke verdeeling van bewapeningen, hetgeen aan den eenen kant geleidelijk de groote, zoowel op wettelijk als op technisch gebied thans bestaande ongelijkheden zou opheffen, en aan den anderen kant Europa er voor zou behoeden, zich te storten in een wedloop van bewapening. Ook is het een juridisch onding dat er twee soorten van staten zouden bestaan, de eene vrij om zich naar believen te wapenen en de andere door verdragen gebonden aan een limiet van bewapening. De bewapeningen moeten alle op één zelfde juridische leest geschoeid zijn en gelijkelijk verdeeld worden.

Dit is steeds geweest en blijft nog steeds de hoofdgedachte van de Italiaansche politiek van ontwapening. Op welke wijze deze gedachte practisch uit te voeren is, is een kwestie van toepassing. Met andere woorden, men moet nagaan, welke onmiddellijke practische resultaten bereikt kunnen v/orden bij de tegenwoordige politieke gesteldheid van Europa. Bij het vastleggen van de grondslagen van de