D. H. LAWRENCE

beweging - hij bleef tot diep in den nacht met zijn kameraden in de herberg zitten; daar kon hij het gezellig hebben, zonder dat hij zich behoefde in te spannen. Als hij dan thuis kwam, lichtelijk boven zijn theewater en in vroolijke stemming, schertsende verontschuldigingen tot zijn beschikking hebbende, en zijn vrouw ontving hem koud en verbitterd, dan trad hij ruw en grof op. Het tragische was, dat hij eigenlijk op zijn manier een man was, die zijn vreugde liefst thuis zocht. Zijn dochter vertelt, hoe handig hij was in het herstellen en maken van dingen, die er in huis kapot gingen. En hij vond het heerlijk, zijn kinderen om zich heen te hebben staan, terwijl hij den wekker repareerde of hun schoenen lapte; op die wijze speelde hij met hen. „Als wij ons er op toegelegd hadden, belangstelling te hebben voor de dingen waar hij werkelijk om gaf, inplaats van het onmogelijke van hem te verlangen, zouden ons vele nare en onaangename scènes bespaard gebleven zijn," schrijft Ada Lawrence. Maar de kinderen trokken fanatiek partij voor hun moeder. Het was te begrijpen; - aan haar arbeidzaamheid, haar geestelijken en materieelen zin voor orde hadden zij al wat er aan behaaglijkheid en gezelligheid in huis was, te danken; zij steunde hen in hun streven om het tot iets méér te brengen op sociaal gebied zoowel als wat hun innerlijke persoonlijkheid betrof; de vader had zich waarschijnlijk van den aanvang af voorgesteld, dat de jongens in de kolenmijn zouden gaan werken, en de meisjes, zoodra zij den leeftijd daarvoor bereikt hadden, in dienstbetrekking zouden gaan. Later werd hij echter heel trotsch op zijn begaafde kinderen. En pijnlijk doet het ons aan, wanneer wij lezen, wat zijn dochter van hem vertelt, over den tijd toen haar moeder overleden was. Men vroeg hem, waarom hij niet hertrouwde, en toen antwoordde hij: „Ik'ben met een goede vrouw getrouwd geweest; de uitstekendste vrouw van de wereld, en ik wilgeen andere hebben." Maar zoolang zij leefde, hadden de kinderen zich bij de moeder aangesloten en hun vader er buiten laten staan. En hij, die niet gewend was dieper na te denken en meer louter en alleen volgens zijn instinct handelde, wreekte zich door onaangename manieren aan te nemen, die zijn „beschaafde" familie konden kwetsen, — gaf met opzet aanstoot.