DE SLAVERNIJ IN ABESSINIË

vormen aan. Daar men in het verborgene te werk moet gaan, geschiedt de verkoop dikwijls onder het mom of het voorwendsel van een gift, terwijl de betaling dan geschiedt door een reeks van tusschenpersonen, dienaren of persoonlijke vrienden. Wanneer de verkoop echter ontdekt wordt, loopt het dikwijls uit op bevrijding van den slaaf. Bijv. voor het Hof van Slavernij te Addis Abeba deed zich een geval voor, waarin een vrouw van een ander een slaaf opeischte, die gestolen was. Ofschoon de diefstal erkend werd, verloor de eischeres haar proces op grond, dat de slaaf gekocht was na 's Keizers edict van 1924, die dat verbood, en de slaaf werd in vrijheid gesteld. Een andere vorm van handel is deze, dat mannen en vrouwen, die kort geleden als slaven zijn gekocht, als voorbehoedmiddel tegen ontsnapping gezonden worden naar een deel van het land, dat zij volstrekt niet kennen. Daar zulk een verwijdering wel een maand reizen per muilezel over open wegen kan beteekenen, is het dan wel noodig van de diensten van professioneele slavenhandelaars gebruik te maken. Het werk van deze individuen is van tweeërlei aard. Ten eerste zijn er kleine karavanen van kinderen, die van Noord naar Zuid en vice versa reizen en waarvan sommige bedenkelijk dicht de hoofdstad naderen. Ten tweede zijn er karavanen van gevangen negers uit de districten in het Noord-Westen en het Westen, waarvan vele bestemd zijn voor vervoer naar de kust ter verscheping naar Arabië. Men berekent, dat ten minste duizend slaven ieder jaar door Abessinië trekken en de Roode Zee over gaan naar de Arabische slavenmarkten. In sommige van die karavanen bevinden zich wel vijftig jongens en de uitputting, waarin zij dan verkeeren, is dikwijls deerniswaardig. Trachten zij de aandacht te trekken, in de hoop van bevrijding, dan worden zij gewoonlijk doodgeschoten en als prooi voor de hyena's achtergelaten. De wreedheden, die gedurende de overvaart van de Roode Zee bedreven worden, blijken wel uit het feit, dat velen een zwaren ballast van steenen dragen, die in geval van vervolging aan de voeten der slaven, vooral van kinderen, kan worden vastgemaakt, zoodat zij dadelijk verdronken kunnen worden zonder eenig spoor achter te laten. Tot de zeer groote moeilijkheden om eenig toezicht op dezen handel in de Roode Zee uit te oefenen behoort de gewone practijk