DE INTERNATIONALE BANK EN HAAR TOEKOMST

en crediteur-markten tijd te geven zich op den storm voor te bereiden. Degenen, die het laatst van de leeningen voordeel hadden, waren de particuliere bankiers te Londen en te New-York, die voortgingen met hun saldo's uit de gevaarlijke zone terug te trekken. Waarop de Bank in het aangezicht van de hopeloosheid van deze keten van gebeurtenissen weigerde nog verder credieten te verstrekken, die door zekere andere centrale banken werden gevraagd.

De golf van wantrouwen bereikte toen Londen en rukte het pond sterling los van zijn gouden trossen. Den volgenden Maandag kwamen de centrale banken op de heele wereld, waarvan de meesten nog hoeveelheden ponden sterling in hun bezit hadden, tot het besef, dat de „Gold Exchange Standard" een verkeerde benaming was; dat het metterdaad een „vreemde munt"-standaard was, die de mogelijkheden van een groot financieel verlies in zich sloot. Het allereerste begin van een run werd op de Bazeler Bank gedaan, die meer dan 300.000.000 Zw. goudfrancs binnen enkele dagen teruggaf, omdat de centrale banken hun reserves in baar goud of in een andere als veilig beschouwde munt overbrachten. Voor dit laatste doel hadden sommige het ongeluk den dollar uit te kiezen. De steeds door de Bank gevolgde politiek van liquiditeit stelde haar in staat, met gemak aan de opvragingen te voldoen, evengoed als zij later aan een terugkeer van groote opvragingen gevolg kon geven, toen de internationale kringloop van den dollar begon. Maar voor een instelling, die door haar statuten er op was aangewezen voor haar eigen rekening in muntsoorten te handelen op „den gouden of den gouden wisselstandaard", beperkte de waardevermindering van het pong sterling, den dollar en van de vele valuta's, waarop zij invloed uitoefenen, in hooge mate het veld van actie. Behalve voor voortgezette operaties in de munten van het goudblok en in andere wissels „voor rekening van anderen"; werd de Bank een soort van internationale beleggingtrust, haar gelden zuinig beheerende, in afwachting van betere tijden. Maar dit was alleen de materieele zijde der zaak. Als een waarnemingstoren, om vandaaruit het zich wijzigende economische tooneel te overzien, als een middelpunt voor economische conferenties, vrij van het felle licht der openbaarheid (zooals,