het fransche ras in canada

daaraan gehouden? In zijn voorrede legt hij uit, dat hij bij zijn landgenooten het gevoel van hun persoonlijkheid heeft willen versterken; wanneer zij tot een apart ras verheven waren, zouden zij dat gevoel in grootere mate bezitten. Maar hij moet ook constateeren, dat, opgevat zooals hij dat bedoelt, het woord

„ras" „niet in stricten zin moet worden genomen wij

zijn een variëteit van de Fransche familie" en die laatste woorden sluiten het eerste uit. Tusschen termen en stellingen, die elkaar tegenspreken, moet men kiezen en, hoe pijnlijk het voor abbé Groulx ook moge zijn een schoonklinkende benaming op te offeren, gelooven wij, dat hij er toch wel in zal berusten, wanneer hij eenmaal komt tot de „definitieve synthese", die hij ons in uitzicht stelt. Zijn oeuvre zal er bij winnen en de Canadeezen zullen er niet bij verliezen.1)

Emile Haumant,

Professor honoraire aan de faculteit der Letteren te Parijs.

1) Sedert deze bladzijden zijn geschreven, hebben wij geschriften gelezen van „Franco-Amerikanen", d.i. van Canadeezen, die naar de Vereenigde Staten geëmigreerd zijn. Ook zij neigen tot het denkbeeld, zoo niet van een „nieuw ras" dan toch van „een nieuw volk", en wij betwijfelen het, of abbé Groulx over die uitdrukking voldaan zal zijn. Zij doen intusschen niet anders dan zijn voorbeeld volgen.