ITALIË EN ETHIOPIË

arbeidende klasse in een krachtigen eisch van economische emancipatie, door anderen in het licht gesteld, dat blanke arbeiders altijd even bevooroordeeld zijn geweest als blanke werkgevers en heden ten dage geen blijk geven van toe te geven aan de rede of zelfs aan hun eigen economisch voordeel. De actie van Italië draagt tot bevestiging van die houding bij. Economische exploitatie, gegrond op de uitvlucht van rasmeerderheid is het program van de blanke wereld. Italië stelt het openlijk en duidelijk vast.

De uitwerking op de geesten en handelingen van groote groepen en natiën van onderdrukte volken, volken met werkelijke of denkbeeldige grieven, wier gevoeligste plek, wier teerste gevoelens, brutaal worden aangerand, kan slechts worden afgewacht. De wereld schijnt noch in haar geheel noch ten deele in staat om iets te doen tot afwending van den dreigenden slag, en de eenige verontschuldiging daarvoor is, dat andere natiën precies hetzelfde gedaan hebben als wat Italië nu doet.

W. E. B. Du Bois.

Een vooraanstaand man onder de negers in Amerika ; vroeger redacteur van The Crisis ; Professor in de Sociologie aan de Atlanta-Universiteit.

HET SUEZ-KANAAL IN OORLOGSTIJD

De smalle, honderd mijlen lange streep water, die de Middellandsche Zee met de Roode Zee verbindt en die nu, door kalklicht beschenen, dienst doet als een militaire weg van Italië naar Ethiopië, heeft een verwarrende geschiedenis. Eeuwen lang was er van gedroomd door hen, die slechts een kanaal voor den handel begeerden; toch was het voor oorlogsdoeleinden, dat het eerste ernstige onderzoek naar de mogelijkheid ervan plaats had. Sedert 1799, toen de ingenieurs van Bonaparte op de landengte van Suez een weg naar Indië zochten voor de Fransche legers, beheerschte de mogelijkheid om van het kanaal in oorlogstijd gebruik te maken de besprekingen over den bouw en het beheer daarvan in vredestijd. Toen de snel toenemende kracht van de omwenteling op