HYBRIDEN VAN ORCHIDEEëN

haar werk voortzetten volgens rationalistische wetten en formules en de eene zegepraal behalen na de andere. De opstand tegen de Rede, die thans rondom ons wordt gevoerd, zal, naar Miller gelooft, uitloopen op een synthese tusschen rationalisme en irrationalisme. Hij besluit:

„Deze opstand zal ons geleerd hebben, niet, zooals tot dusver, alles van de Rede te verwachten; voldoende gewicht toe te kennen aan de groote werkelijkheid van het irrationeele in de Natuur en in de menschelijke gedachten en daden; aan het irrationeele zijn plaats te geven in ons overigens logisch gevormde wereldstelsel. Door het irrationeele eerlijk te erkennen als een onloochenbaar gegeven, zullen wij op den duur winnen, dat de Rede, ver van ter dood te zijn veroordeeld, losgemaakt zal zijn uit de tegenwoordige verwarring."

H. S. M. VAN WlCKEVOORT CROMMELIN

Hybriden van Orchideeën.

In „la Nature" van 15 November 1935 behandelt J. Constantin het kweeken van hybriden van Orchideeën. Vroeger wilde het voortplanten van Orchideeën uit zaad nooit gelukken, totdat men ontdekte dat dit, als het werd uitgezaaid in den pot naast de moederplant, steeds tot ontkieming kwam en normale planten leverde. Men heeft later begrepen, dat dit komt, doordat op de wortels van deze planten een schimmelsoort voorkomt, die voor den normalen groei noodzakelijk schijnt te zijn. Deze schimmelsoort is bij alle onderzochte Orchideeën aanwezig bevonden. Het is een merkwaardig geval van symbiose van Orchideeën en de bewuste schimmelsoort.

De kweekers zijn er steeds op uit geweest nieuwe soorten in den handel te brengen. Vroeger waren deze alleen te verkrijgen door ze in de binnenlanden van Zuid-Amerika en elders te doen opsporen, wat dikwijls avontuurlijke, gevaarlijke ondernemingen waren. Toen het kweeken uit zaad mogelijk was geworden, heeft men zich toegelegd op het vormen van hybriden en op deze wijze tal van nieuwe soorten kunnen verkrijgen. Als men let op de groote verscheidenheid van vormen, zal men inzien, dat kruising allerlei nieuwe, vreemde soorten moet opleveren. Het bleek, dat zulke hybriden, in strijd met wat men veelal ziet, weer kiembaar zaad leverden en dat ze daarmede als nieuwe, standvastige soorten waren voort te kweeken. Men heeft op deze wijze een zeer groot aantal nieuwe soorten verkregen, en dit aantal neemt nog steeds toe. Bedenkt men dat