„THE NETHERLANDS INDIES DURING THE DEPRESSIOn"

Dat ingrijpen is te beschouwen onder de volgende acht gezichtspunten (blz. 69):

1. Herstel van het evenwicht tusschen den invoer in het land en den uitvoer vandaar naar zijn voornaamste markten;

2. Economische samenwerking met het moederland;

3. Stimuleering van passende binnenlandsche industrieën;

4. Waarborging van het Nederlandsche aandeel in den bestaanden handel tusschen Indië en het buitenland en ook in dien, binnen den Archipel;

5. Waarborging van het evenwicht in de buitenlandsche samenwerking op economisch terrein in het algemeen;

6. Waarborging van het bestaande stelsel van verdeeling en een gemakkelijke uitvoering daarvan;

7. Aanpassing van het bestaande productie-apparaat op de verschillende terreinen aan de veranderde omstandigheden en bescherming van diè deelen van dat apparaat, welke levensvatbaar en onmisbaar blijken te zijn voor de belangen van het land in zijn geheel;

8. Met betrekking tot de internationale regeling van de productie van zekere artikelen, deelneming aan diè overeenkomsten, welke ook de belangen van Nederlandsch-Indië blijken te dienen.

Het zou te ver voeren, na deze algemeene karakteriseering, in bijzonderheden te treden. Maar een paar punten uit het laatste hoofdstuk, waarin de samenstellers hun „conclusion" trekken, willen wij, tot leering van Nederland, niet onvermeld laten.

Ook in Indië bestond, evenals hier te lande, de roep naar meer ordening. „Many members" (van den Volksraad, red.) — zoo lezen wij — „desired the Government to give its economie policy a wider basis". Maar toen de noodige wetgevende maatregelen getroffen waren, „in order to obtain the necessary powers of enforcement" werd het blaadje omgekeerd. „The legislature began" — zoo staat er verder — „to voice more and more its concern at the prospect of so much Government interference in spheres where the country was not accustomed to official activity". Intusschen, voor overdrijving van het ingrijpen van Regeeringswege bestond geen gevaar. Met voldoening toch leest men daarna: „time limits are strictly adhered to and private initiative is given the greatest scope which is considered compatible with the nearest objective that must be gained". „No better proof than this" — zoo vervolgen de samenstellers dan — „could be given of the reluctance with which the country as a whole deviated from its time-honoured