EEN ZOON VAN NAPOLEON OP ELBA.*

„De Kroonprins en de Keizerin zijn hier hedennacht geland!"

Naarmate het nieuws zich van dorp tot dorp verspreidde, ging er een golf van opwinding door de geheele bevolking van Elba. Bij Napoleon's lijfwacht en getrouwe hovelingen riep het herinneringen uit het glorierijke verleden op. Zelfs die eilandbewoners, die beweerden ongevoelig te zijn voor de toovermacht die van den Corsikaan uitging en klaagden over zijn „heerschzucht" en „gierigheid", werden vervuld met nieuwsgierigheid en toonden zich buitengewoon verheugd. De gedachte, dat de zoon van den Keizer in hun midden was, was voldoende om alle hoofden op hol te brengen.

Twee dagen tevoren had Napoleon zijn zonnig „paleis" te Porto Ferrajo verlaten om een koeler verblijf te zoeken op de hoogten van Marciana, waar zijn kampeertent was opgeslagen onder de kastanjeboomen. Bij het invallen van de schemering op den ien September 1814 liet een Engelsch schip het anker vallen voor San Giovanni, met twee dames, een officier en een kind aan boord. De havenmeester verzocht hun aan wal te gaan voor de gebruikelijke ondervraging, maar de dames verontschuldigden zich op grond van zeeziekte. Toen hij bleef aandringen, ging de officier aan land en vroeg den commandant van de wacht te spreken. Enkele minuten later mochten de reizigers zonder formaliteiten aan land gaan, waardoor hun identiteit geheim bleef.

Ondertusschen vertelden de leden van de bemanning overal, dat de Keizerin en haar zoon waren gekomen. Van het oogenblik af dat het kind te Genua was scheep gegaan,

* Ontleend aan de „Contemporary Review", London, October 1937,

als vertaling van een artikel in de „REVUE des üeux MoNDES".