24

SLAPPE TUCHT IN DM 17de EEUW.

dankt had voor „haer voorsorge", werd hij door de Classis emeritus verklaard. !)

Dat het aanvragen van emeritaat niet naar de vrije keuze van Cancrinus of uit eigen aandrang, maar hem opgedrongen was, komt mij nog meer aannemelijk voor, als wij vernemen, hoe hij, nadat hij Emeritus was verklaard, nogmaals zijn nood aan de Classis klaagde. Van dat gewone stipendium, van die f 300.— , zoo zuchtte hij, kon hij met zijn huisgezin onmogelijk leven, en daarom verzocht hij, „dat de E. Classis dogh op de eene of andere wijse sijn familie ten goede wilde gedenken." En de Classis, wat antwoordde zij op dit verzoek, dat dan toch waarlijk, na al de barmhartigheid, die bewezen was, de grenzen der bescheidenheid verre te buiten ging? Zij mat Cancrinus de mate der goedgunstigheid zoo vol als maar kon en beloofde hem het hare te zullen doen „na haer vermogen tot welstant van sijn huisgesin." 2)

Zoo was dan Wernerus Wilhelmus Cancrinus, na dertien jaren dienst als predikant van Wier Emeritus verklaard en ontving, hoewel in al dien tijd niet gecensureerd zijnde, zoo dan toch de straf voor het verwaarloozen van zijn ambt, waaraan hij zich, niettegenstaande allerlei schoon e beloften van beterschap, voortdurend had schuldig gemaakt.

Deed men, toen in 1681 de vacature-Tüekingh ontstaan was, geene moeite om haar vervuld te krijgen, omdat niemand „solliciteerde", het schijnt, dat er zich nu al heel spoedig een sollicitant had opgedaan, want nauwelijks ééne maand, nadat Cancrinus emeritus gemaakt was, werd door de Classis reeds het beroep) geapprobeerd, dat uitgebracht was op den candidaat Wilhelmus

1) Acta Class. Leov. 2 Sept. 1695. art. 1.

2) Acta Class. Leov. 2 Sept. 1695. art. 2.