632

HET ZELFSBEWUSTZIJN VAN JEZUS.

hier op aarde toont? Waarin bestaat zijn wezen gelijk het zich ons openbaart? God draagt in het Oude Verbond twee namen, Elohim („God") en Jehova („de Heere"). Elohim is die oudtestamentische Gods-idee, welke Israël verbindt met het godsbesef der heidensche menschheid. Maar God zegt in het teeken van het braambosch tot Mozes: „Ik zal zijn die ik zijn zal'. Niet in verre toekomst, neen in de onmiddeïijke uiting van de daad die uit zijn wezen volgt, namelijk (Ex. 3, 12). Ik zal met u zijn. Dit „met u zijn" betoont zich in de bevrijding van Israël, in het herscheppen van een slavenhorde tot een Volk Gods. Dit, de schepping van het volk Israël, is het groote wonderteeken dat den inhoud van den naam „Ik zal zijn", d. i. van den naam Jehova, verklaart. Jehova is de God der persoonlijke gemeenschap en des persoonlijken vertrouwens, omdat Hij is de God der historische openbaring. In die verlossing uit Aegypte heeft Hij zijn genade en getrouwheid feitelijk kond gedaan. ^ Wel is de openbaring in Jehova op het wezen van Elohim gegrond. Maar Elohim, de verborgen God, de God der natuur, wordt toch door de gevallen menschheid niet begrepen. Hij is donker, verborgen, en heeft in het veelgodendom velerlei gestalten en hoedanigheden. Alleen Israël weet welke de rechte verklaring der natuur is, daar het die natuur beschouwt in het licht der Jehovaopenbaring. De God der natuur is een God van verzoeking: de slang beroept zich op hem tegenover Eva. Elohim verzoekt Abraham (Gen. 22, 1) en eischt het offer van Izaak, terwijl daarna Jehova verhindert dat deze^ geslacht worde, en zelf het offer, den ram, geeft. Elohim is voor Job onbegrijpelijk in zijn lijden, Jehova toont zich daarna als zijn vriend en helper.

Maar — hoe kan Jehova de Heilige zijn, indien Hij alzoo in het lot en lijden zijner vrienden indaalt? Is