■WAARSCHUWING EN PROTEST.

ben te scheppen een Hem-Ab-Hurck, den man van zijn vrouw, den vader van zijn kind, den dominee van zyn dorp?" (Ik dacht dat wij het hadden over geluk en huwelijk. Huwelijk is scheppen, hoorden wij, en men moest niet verwachten er veel geluk van te beleven. Maar de fman, die hier spreekt, denkt bij dat „dubbel leven" niet aan zijn vrouw, doch alleen aan zichzelf; hij schept zichzelf als man zijner vrouw. Dit is karakteristiek voor hem. Zijn vrouw is voor hem alleen middel om zichzelf te scheppen).

De alleenspraak waarbij ik even stilstond, geeft ons reeds de maat van den man die in deze 212 bladzijden in proza en poëzie voortdurend over zich zelf spreekt. Hij is een ongemeen man, hij weet het en vermeit er zich in. Men moet dan ook niet denken dat hij huisbakken „wijsheid zal uitreiken," b. v. waarschuwen tegen het verwerven van schatten op aarde die mot en roest verteert, of met Paulus aandringen op het „weenen als niet weenende." Hij is geen „dropetende dominee en zal niet moraliseeren." Deze groote denker „cadaneeert" zijn paradoxen: „Plicht is dood, als liefde lacht." Hij verkondigt aan zün boeren, in litteraire volzinnen die zij niet kunnen vatten, dat God in den hemel hen uitlacht, en, onwillekeurig of opzettelijk (het blijkt niet) tuimelt hij van den predikstoel, en is dan.. . beschaamd? Neen,-hij huilt, want „het kind in hem was angstig over het overweldigend groote, dat de man in hem had gedaan ja zelfs was de man bigde, dat het kind zoo

„kinderlijk huilde." Zoo heeft hij in alle omstandigheden nog plezier in zich zelf. Hij beleeft heel wat in- en uitwendig, „hij leefde op de kantjes van hoogen jubel en diepe smart," maar onder alles slaapt hij toch „lang en gezond," „wonderlijk kalm." Als hij „alles kwijt" is, blijft hij dankbaar... dat er in zijn verzenbundel zoo'n