DE CHRISTELIJKE SOCIALE UÏTIB.

toespraak tot spoorwegbeambten, beslist ten gunste van kortere werkuren! Waarlijk deze dingen zouden mogelijk zijn en niet onkerkelijk; zij zouden zeker met slecbts weinig inspanning veel geestdrift in het leven roepen" x).

De neiging om de vox populi aan te nemen als de Vox Dei, is een van de grootste gevaren waar Christelijke Socialisten zich aan blootstellen. Deze neiging brengt eene heilige zaak in discrediet; zij stelt hen bloot aan eene beschuldiging, die zij in hare meer bekende historische openbaringen met afschuw van zich werpen. Het aanbidden van politieke macht is van de vroegste tijden de overheerschende zonde van de Christelijke Kerk geweest, en zal dat blijven zoolang de Christelijke Kerk bestaat uit vurige, eerzuchtige en kortzichtige stervelingen. Van dezen slechten wortel kwamen de gedenkwaardige schandalen der Kerkelijke geschiedenis voort. Wat is vervolging anders, dan het aanwenden, ten behoeve van den godsdienst, van den sterkeren arm, die alleen aan den Staat behoort? De wereldsgezinde prelaten, wier voortdurende reizen naar en van het Keizerlijke hof aan de heidenen aanstoot gaven, de sluwe diplomaten die de raadsvergaderingen van de Teutonische koningen beheerschten, de kuipende geestelijken die rondslopen in de ontvangzalen der Bourbons en van onze eigene Hanoveranen, de politieke ij veraars voor het volk, wanneer het volk de overmacht heeft, zijn allen typen van dezelfde geestelijke ziekte, onder verschillende omstandigheden aan het licht gekomen. De politieke kracht van de gemeenschap is niet langer opeengehoopt in eenen absoluten Caesar, of in eenen feitelijk absoluten koning. De adel van het leenplichtig Europa is staatkundig te niet gegaan; de hier in Engeland eens door landbezit en handel machtige

1) „A Social Policy for the Church," blz. ld.