ITALIAAKSCHE KORRESPOHDENTIE.

van 5 leden, om een rapport uit te brengen over de mogelijkheid van een herziening der oude geloofsbelijdenis, welke dagteekent van 1655, en vrij wel gelijk is aan die van la Rochelle.

De Commissie na lang en zorgvuldig 6 artikelen te hebben opgesteld, die 6 artikelen verzachtten of verduidelijkten welke onduidelijk waren, te absoluut, of ruimte lieten voor verkeerde uitleggingen, had in September 1893 haar meeningen meegedeeld aan de Synode, die toen het mandaat der Commissie bestendigde tot 1894. De Synode, op voorstel der predikanten vergaderd met gesloten deuren, heeft niet gewild, dat men raakte aan het artikel, dat betrekking heeft op de inspiratie en de eanoniciteit van al de bijbel-boeken, maar zij heeft de artikelen goedgekeurd over de algeheele verdorvenheid van het menschelijk geslacht, die den zondaar alle verantwoordelijkheid zou benemen, over de ongelukkige en verkeerde uitdrukking van „twee naturen in Christus", over de volstrekte predestinatie, over den doop en het avondmaal. De Waldenzer kerk, het volk van één boek {populus unius Libri) behoudt dus zijn Kanon, en het is inderdaad zijn kracht en zijn machtigst wapen tegen het pausdom. Men zal ons aanzien voor lieden, die achteruit gaan of stilstaan, wat nood! indien wij, met het Evangelie in de hand en vol geloof, in Italië triomfeeren. De kanon der H. Schriften is meer waard dan de pauselijke overlevering. Laat ons nooit van den kanon kwaad spreken, want hij heeft ons niets dan goed gedaan. Onze oude Waldenzer kerk weet het zeer wel, en zonder tot letterdienst te vervallen, heeft zij den verheven bundel van goddelijke openbaringen hartelijk lief. Worden zij door de geleerden niet altijd verstaan, laat hen dan Christus navolgen en ons veel vergeven, want wij hebben den Bijbel lief gehad, en doen het nog.