ITALIAANSCHE KOIIRESPONDENTIE.

Na eenige maanden van stilzwijgen — verschijn ik weder aan de deur der „Stemmen", met mijn artikel welks mindere of meerdere belangrijkheid uw lezers zullen beoordeel moeten. Wat mij betreft, ik geloof, dat het klerikalisme, overal waar het heerscht, allereerst een verborgen kwaad is, en dan een dwaling, die de grootste onheilen veroorzaken kan. Ziet gij het bij u nog niet, want het weet zich schuil te houden, het wroet in 't donker, en het weet zijn tijd af te wachten. Ziet gij er nu nog niets van dan de torens, die overal te midden van uw vruchtbare velden hoog zich verheffen, wees er niettemin van verzekerd, dat overal de woelingen van den priester slechts één doel hebben: de kerkte ontrukken aan Jezus Christus, en haar te storten in de armen van den paus.

Konde ik in de opkomst van het klerikalisme ontdekken een opwaken van het godsdienstig gevoel, zoo zou ik er zeer dankbaar voor zijn, en ik zou er van ganscher harte den bestuurder der kerk voor zegenen; maar, helaas, men ziet er slechts de wereldlijke heerschzucht in van het pauselijk Rome, dat nooit verandert. En ons liberalisme heeft er niets tegenover te stellen.

Onze nieuwe aartsbisschop spreidt ongetwijfeld buitengewonen ijver ten toon, en het geheele uitgestrekte bis-