OVER MICHAEL BAUMGARTES".

Baumgarten, als hij over de nieuwe kerk dacht, keerde van zelf steeds terug tot de oude kerk van de dagen der apostelen. Zullen die glorierijke dagen terugkomen, dan moet die Geest weer werken, die toen werkte in de geloovigen en zoo groote dingen tot stand bracht. Want het is een vaste regel dat een instelling slechts in stand gehouden wordt door dezelfde kracht, die haar deed geboren worden. En die kracht is de Heilige Geest geweest —, door den Heer aan zijn discipelen beloofd.

In den aanvang zeide ik, dat ik sympathie heb voor het streven van Baumgarten om het kerkelijk vraagstuk op te lossen.

Maar mijn sympathie geldt enkel de binnenzijde. Ik geloof dat Baumgarten ook alle heil van binnen verwachtte. Van de genezing der zielen van de leden der Gemeente. Van de vervulling met Geest. Van het nuchter vertrouwen op Gods woord.

Want als de plage des harten eerst genezen is — dan zal de nieuwe gemeente van zelf haar bedding graven en haar vormen scheppen.

De Geest der liefde, als die weer, gelijk in de eerste gemeente, openbaar en gevoeld werd — zou maken, dat de ongeschikte personen die nu vaak in een kerkeraad of christelijke aangelegenheid de hoogste macht in handen hebben, zonder iets voor den Christus Gods te gevoelen, zich van zelf terugtrokken.

Velen dergenen die thans in de hoogere en lagere kerkbesturen zitten, zullen straks, als die Heilige Geest der wijsheid en der liefde, en der kracht weer een gestalte verkregen heeft in de gemeente — van zelf begrijpen, dat zij de leidsels uit de hand moeten geven, dat 't onmogelijk aangaat dat de flauwhartigen en onverschilligen over de liefhebbers van Christus regeeren. Zij zullen inzien dat de christenen hun eigen zaken moeten