KRONIEK.

richten voor de studenten. Engelsche letterkunde zoo wel als philosophie werden onderwezen door den vlijtigen Ferguson. Die in zijn klasse zaten moesten werken, of anders — wee hunner! Graecy, mild maar beslist, leidde zijn studenten door 't grieksch, latijn, en Cole's Dirine Sovereignity, totdat hun het hoofd bonsde en de rug pijn deed. Hij glimlachte vriendelijk tegen de ijverigen, en wees de tragen kalm aan. Dan leidde Froger ons in de groote klassenkamer tot de eerste bron van de theologie. De weg voerde over het oude steile pad van logische en schriftuurlijke syllogismen; maar dikwijls verkwikte hij onze matte zielen door uitstortingen van een onvergelijkelijke welsprekendheid, welke plotseling te voorschijn traden. De vice-president J. A. Spurgeon oefende ons in Charnak, „On the Attributes," en liet ons dan naar arabische wortelen graven, totdat wij zoo moede waren als de Israëlieten bij de tichelovenen in Egypte.

„Eindelijk kwam de Vrijdag-na middag. De oude welbekende klok wees op drie; de deur ging open met klokslag, de geliefde president verscheen, en trad naar de lessenaar, terwijl de handen klapten, de voeten stampten, en de stemmen hoera riepen, totdat hij zijn hand in de hoogte moest heffen, en zeggen: „Nu, Mijne Heeren, meent gij niet, dat het genoeg is? De vloer is zwak, en ik ben er zeker van, dat gij al de krachten, welke gij bezit, noodig hebt voor uw arbeid."

„In die dagen was de president in de volle kracht des levens. Zijn gang was vast, zijn oog tintelend, zijn haar ravenzwart, zijn stem vol melodie, gevoel en vroolijkheid. Vóór hem zaten honderd mannen uit alle streken van het britsche koningrijk, en niet weinigen behoorden thuis aan gene zijde aan den Oceaan. Zij waren bijeengebracht door de betooverende kracht van zijn naam, en de aantrekkelijkheid van zijn persoonlijken invloed. Zijn