„Hebt u al een vliegenier en een chauffeur, eerwaarde?" polste Piet. 0 St. Nicolaas keek zijn knecht ondeugend aan en antwoordde: „Zeker, dat ben jij!" 0 „Ik! Maar ik kan niet chauffeeren en het besturen van een vliegmachine leer ik zeker nooit!" jammerde Piet. Zie je wel, daar had je het gezanik al. „Ik heb gehoord, dat je er ijzeren zenuwen voor hebben moet en ik ben erg zenuwachtig, weet u". 0 „Daar heb ik nog nooit iets van gemerkt", antwoordde St. Nicolaas leuk. „In ieder geval, wil je het leeren of niet?" 0 Even dacht Piet na. Stel, hij zei neen, dan nam de ouwe natuurlijk een anderen knecht, die er geen bezwaar tegen had. De betrekking was niet zwaar. Uitgezonderd de drie laatste maanden, dat zijn kop omliep van de drukte, had hij een kalm leventje bij St. Nicolaas. In vrede dus maar. 0 „Ja, eerwaarde!" antwoordde hij dus, maar kon niet nalaten, er zwaar bij te zuchten. 0 St. Nicolaas sloeg er geen acht op en vervolgde: „Dan ga je morgen naar de chauffeurschool en daarna naar het vliegkamp. Je hebt er volgens de vaklui ongeveer twee maanden voor noodig om alles te kennen, dus dat is nog net bijtijds". 0 „Het zal een heele opschudding geven", 't Moest er bij Piet nog uit! 0 „Dat denk ik ook, maar dat is een kwestie van eens en dan zijn de kinderen eraan gewend en vinden het doodgewoon". 0 „Zijn de versjes en platen van de prenteboeken al veranderd?" vroeg Piet. 0 „Laat dat maar aan mij over. Heusch, ik heb alles goed overdacht, vóór ik tot dit besluit kwam. Ga nu eens kijken, of de post al wat gebracht heeft. Het is nog wel pas October, maar het zou toch kunnen". Piet ging heen en kwam korten tijd daarna met een brief terug. 0 „Dank je", zei St. Nicolaas. „Over een paar weken hebben we er meer, Piet!" 0 „En óf! Dan staat de bel niet stil!" lachte Piet. 0 St. Nicolaas brak den brief open, las den inhoud oplettend door en zei: „Over veertien dagen beginnen we met onze inkoopen. Ligt er veel moois voor de ramen? „Overweldigend veel moois, eerwaarde", antwoordde Piet. „Heel goed, dan hebben we een ruime keus. Het jonge volkje vraagt altijd de meest uiteenloopende dingen. Ik heb er ieder jaar weer pret in. Laat me nu alleen, ik heb nog veel te schrijven ,Piet". 0

Zwarte Piet vertrok en St. Nicolaas zette zich voor zijn bureau. Hij nam uit een der groote laden een dik boek, waarop stond: Register 1926. Daarin stond de heele lijst cadeautjes van verleden jaar. St. Nicolaas bladerde erin, schreef hier en daar een aanteekening en was weldra met hart en ziel in zijn werk verdiept. 0

St. Nicolaas heeft pechl Gelukkig loopt het goed afl

Zooals overeengekomen volgde Piet de noodige lessen om het chauffeeren en het vliegen te leeren. Hij was gelukkig vlug van begrip en verkreeg zonder slag of stoot zijn diploma als chauffeur en zijn brevet als vliegenier. 0 Het viel Piet razend mee! Je behoefde je in 't geheel niet te vermoeien, opletten moest je, dat was alles! 0 „Eerwaarde, hier hebt u mijn diploma en mijn brevet", Het Piet ongeveer twee maanden later de gewichtige stukken aan zijn heer zien. 0 „Uitstekend", antwoordde St. Nicolaas, na ze ingekeken te hebben. „En hoe is het verder? Bevalt het je?" „Ja, best", bekende Piet eerlijk. 0 „Kom dan vanmiddag met de auto voor; we zullen onze laatste inkoopen gaan doen. Het is hoog tijd. Morgen moet alles als ijlgoed weg." 0 De rit liep goed af. St. Nicolaas toonde zich zeer tevreden en prees Piet om zijn handig en voorzichtig rijden. De vliegtocht zal dus ook wel gaan, dacht hij. 0 Tot op zekeren dag — het was den 2den December — er iets vreeselijks gebeurde! St. Nicolaas zat gemoedelijk aan de koffietafel en wachtte op de lunch, die Piet hem brengen zou. Opeens begon de Sint te niezen, te niezen, wel zesmaal achter elkaar! „Ik schijn kou gevat te hebben", mompelde hij, „dat treft nu al heel ongelukkig, Zoo vlak voor mijn vertrek!" 0 Atsjie! Atsjie! niesde hij voor de zevende maal. „Wel moge het u bekomen, eerwaarde!" zei Piet lachend, die juist binnenkwam met een groot presenteerblad. „Dank je Piet", antwoordde St. Nicolaas vriendelijk. Maar de Sint bleef niezen en toen lachte Piet niet meer! Integendeel, hij keek heel bezorgd! Als zijn heer'maar geen ziekte onder de leden had! 0 „Uw Eerwaarde deed goed met in bed te kruipen", raadde hij aan, 0 „Ik zou er best zin in hebben, maar is nog zooveel te doen! Het zijn weliswaar nog maar kleinigheden, maar Ze moeten gedaan worden. Goddank zijn de kisten weg!" zuchtte St. Nicolaas. Hij probeerde te eten, maar het lukte niet! Hij stond op en zei: „Ik heb geen eetlust,

58