gO WANDELING NAAR HET GRAF VAN MIJNEN VADER,

dezelve niet. Ouderen van dagen, welke nog in mijne jeugd leefden, waren er niet meer, óf zoo zij nog leefden, dan gingen zij zeker onder den last van eenen hoogen ouderdom gebuk> , en zij waren voor mi' onkenbaar» De geipelen mijner kinderjaren waren

reeds mannen geworden, en huisfelijke zorgen en arbeid hadden hen geheel veranderd, ik kende dezelve niet

meer. Bij de kinderen, welke op de ftraat fpeel-

den, Ichenen, ten minfte bij fammigen, zich aan mij eenige trekken hunner, voorheen door mij gekende, ouderen te vertoonen, doch ook deze konden mij misleiden , en alles was mij dus onzeker. —- Ik trad dus mijne geboorteplaats in en door even als een vreem. deling, welke niemand meer kende, maar die ook doof

niemand herkend werd. Menfchen, huizen, boo-

men, bijna alles was hier geheel veranderd; alleen de ouderlijke woning, waarin ik het lieve levenslicht aanfchouwde, ftond nog in hare oude gedaante , fchoon ook de verwoestende tand des tijds zeer lterk aan dezelve geknaagd had. O mijn vriend! hoe vele,

hoe groote veranderingen kunnen eenige jaren fchep-

penf Alles — alles verandert door den tijd, niets

blijft hetzelfde! Ik dacht thans aan het gezegde van eenen gewijden dichter, hetwelk ook in mijne geboorteplaats bewaarheid werd:

„ Niets kan hier zijn' (land behouden;, „ Wat uit ftof is, neemt een end „ Door den tijd, die alles fchendt.

Na eenige oogenblikken toevens, en na mijne ver« moeide leden eenige rust vergund te hebben, begaf ik mij naar de kerk, op eenen vrij verren afftand van het dorp verwijderd, en dus eenzaam gelegen. Ik was zeer begeerig om dezelve, dewijl ik wist, dat zij der geheele verwoesting zeer nabij is, nog eens, en misfenien voor het laatst, te zien en in te treden. —— Hier had ik zoo dikwerf de openlijke Godsvereering bijgewoond; hier had ik het woord der waarheid, het zaligmakend Evangelie, zoo dikwijls door mijnen, voor Biij onvergetelijken vader hooren verkondigen; hier had ik zoo vele mijner bekenden zien begraven. Hier —

ach!