FELDHEIM EN JULIA^

Met hartelijkheid kwamen hem auer en zijne echtgenoote te gemoet, met een inwendig dankbaar gevoel floot dornstein hem in zijne armen, en huiverig, blozend , naderde julia den eenmaal zoo innig geliefden.

De geestelijke verfcheen, las, na eene korte vooraffpraak, het huwelijks • formulier, het bruidpaar wisfelde de ringen, ontving den priesterlijken zegen, en julia en dornstein waren voor eeuwig verbonden.

Alles wenschte dezen jongen echtelingen geluk; mei eenen verborgen traan in het oog vattede eindelijk ook feldheim juxia's hand, drukte dezelve zachtelijk en zeide:

„ God zegene u!" > Nu vloeiden haar de tranen uit de oogen; zij wendde zich tot dornstein , en riep met eene vurige geestdrift uit:

,, Dezen man, dornstein! dezen edelen man alleen „ hebt gij het te danken, dat gij^eene fchuldelooze ga,, de in nwe armen kunt fluiten."

Allen waren verrast; maar julia verhaalde met eene edele onbefchroomdheid hare dwaling en feldheims edelmoedigheid.

Spoedig daarop vertrok het jonge echtpaar naar de plaats van deszelfs nieuwe beftemming. Julia's edele belijdenis had haar voor het hart van haren echtgenoot nog dierbaarder gemaakt, zij had daardoor in vertrouwen op zich zelve en op hem gewonnen; de tijd genas langzamerhand ook de hartewonden van vroegeren tijd, en feldheim gevoelde zich gelukkig in de bewustheid van regtfehapen te hebben gehandeld.

Feldheim werd, korten tijd na julia's huwelijk, bij den generaal - flaf verplaatst, daar hij den monarch, door zijnen opperbevelhebber, als een braaf en kundig officier was aanbevolen geworden. Hierdoor won hij eene groo. te voortfehrede in zijne militaire loopbaan en kwam in nadere verbindtenis met de meest invloed hebbende perfonen aan het hof.

Midden onder de verftrooijingen der groote wereld, vergat hij echter julia en haren echtgenoot niet, en zamelde, van tijd "tot tijd, berigt van auer, deszelfs familie en derzelver omftandi^heden in.'

Dornsteins post was Hechts met een gering mkaF 5 n>«l