iets over de spelling. 93 iets over de spelling.

In de vroegfte eeuwen der monarchij," zegt de gra. vin de genlis , in eene aanteekening op haar uit. muntend Werk, getiteld: Dictionnaire Critique et Rai» Connée des Etiquettes de la Cour, des ufage du monde, Sc. (T. I. P. 3.) ., waren onze koningen reeds groote voorftanders der letterkunde: chilpbric, uit het eerfte huis der Franfche koningen (*), echtgenoot van frédégonda, wilde de fpelling verbeteren en aan het Fransch alphabeth Griekfche letters toevoegen: hij zond bevelen naar al de provinciën van zich naar de nieuwe fpelling te voegen. Dit verwekte veel gemor onder de fchoolleeraars, welke, hierdoor, als op nieuws naar de fchool gezonden werden. Twee hunner, zegt de gefchiedenis, wilden zich liever de ooren laten affnijden, dan aan die bevelen gehoorzamen. Deze fpelling bleef echter niet langer in gebruik, :dan gedurende het leven van dien koning.

C) Dat der Merovingijche koningen of afftammelingen van meroveus , koning van Frankrijk.

de redenaar.

Tijdens de krooning van napoléon, begaf zich eene bezending van het departement . . . naar Parijs. De dag harer voorftelling wordt bepaald. Maar wie zal de gelukwenfchings .aanfpraak doen? Bij de bezending bevonden zich twee redenaren, welke zich met eenige hevigheid de eer betwisteden, den grooten man te prijzen; (dit was te dien tijde de geliefkoosde uitdrukking dier heeren). Men was op dit moeijelijk geval niet bedacht geweest. Hoe zou men nu kiezen, zonder de eigenliefde van een' der mededingers te kwetfen? Men vond eindelijk een middel, dat den wedftrijd eindigde,