HET SPORTBLAD.

INNENLAND.

** Bij en om den Zilveren Voetbal.

Eerste Dag.

- voor oen aanvang

h BW „!1 ...

» Bom • eicn"voet»al zonnetje. — Voor den aanvang. — Bronkliorst, de geformulierde.— S^ïe. anl ^o^Plitert. - 'n Mooi jasje. - De „kiek" van Vnyck. — Ons Utrechtsen

*>bh . vunvucii yau secretaris Nl<Mi«r aan ilc Innoh Kon nnvailaliflr daUoJJ»»»»!.*»»

"* r"n... i . . .1' - .v , ....... «« vuuuuuiiin avuciuoiCUliljlji .

u« KiOK — behlttereHdft nTCrwinninw vin nUf! Roanwlmn ,1a Öw.At« i I>

„. ., , .... UVHIIIUM UV — ÜU «Cl HU,

Quick — Ajax.

Ajax met v. Braam Houckgeest (d.), Brussee

2;

ruischte in m'n ziel de melodie van *ls een ?n' daSen> maanden, jaren, vliegen W kj schaduw heen", toen 'k Zondagmorgen § Vi6 ilg bevl&gde Schuttersveld betrad. Voor M j£ e maal al ... , en 'k werd ernstig. Sr jJef*van Hasselt's joviale gezicht me S; J. , Je herinneringen bracht, en ik ineens Va„' w»t kompn *rm . 0«„ j.„

t»>~i

'Vat

turnen zou : een mooie.

de herlevinar van ht>t Vnnthol

■Htio bazelen de menschen toch van 'n 11 «W106* oranje-zonnetje ? Wij, wij hebben Sneti Z»°n : 'n traditi°nee] zilveren-voetbalkNfift0' 'tGlaEsdo zo° tintelend-blij over 't 'Nwe . Schuttersveld en onder de lachend^ifest ?-cht Ieken de vlag86n eene juichende Neet xt1-6 van vroolijk leveD- Het was . .. Sa- ' -Niets te warm. Als 'r 'n tiental clubs

Wi oten achter

KiPf "normale" menschen 'n briesje zoeken

r**6d .^f^srechter Herbert James Willing <Scr> J, noemde secretaris Meijer het),. . .

"W ' dan 9ial 'r. „ j-„ .

om in de hondsdagen in

den bal te eaan bollen.

^i,J.6r,"dag 8een kwaad doen.

0n9 «ezet,

k m'n doorluchte voeteu on 't

WQoi. Aa a;.j- — — t> ■

i80ei8-o wereld(5om nun klassiek-geworden k8 e0°UWe*tÜds-ontmoetingen" speelden, of 'k

>nkh 8root' wit Pak- Aan dat Pak zat V9*en ?,rstl Zooals ze me later verteld hebben, al e formulieren, die onder z'n arm

u »iv«„ aaien, an veraer zag k een neeie-

, uietscnen. JLegen tien uuv zou cte

q0.

Zl®k van de Schutterij het volkslied ge

die», f ben» maar er was geen stafmuzisrk.

Ziejj «on ze niet sptlen. Maar ook zonder

bi„ ^irig het: dpZfi Pfirsto dao ia 'n irnnv-

%\ _Jcces geweest in alle opzichten. Soms

&rKh - j spel' met veel enthousiasme. De

18 '* Ba • • ' ni6t VaB de lu0ht

^ V4tt 1118 'n luchtje aan deze uitdrukking V ^ïie men haar maar wat Inchtig op. En Hi^n sf Wedstrijden, die gespeeld werden, SeQ g de moeite waard. Men kent de

tluick (Haag) slaat Ajax 1-0 frêles „ Haarlem 4-0

" H,RS- 2~°

% . minuut voor tienen, . . . Bronkhorst

k "O. uur

Uur met z'n formulieren onder den

<C 11 erf^u°'n "3eg°n zÖn luxe.jasje op te ^^e ^ . . ®Üer te rekenen hoe lang het nog 68r ^ellj *e*zou kunnen lunchen met biefstuk

8'rijd

een minuut voor tienen kwamen de

ers het veld op.

en Dozy (a.), van Wettum, van

V elzen en Tetterode,

Reijst (m.), Parmentier, Schutte, Bronkhorst en Wiltens (v.).

Quick: J. Schoenmaker (d.), de Waal en Klicks (a.), Herman, Stempels en Suethlage (m.), Hofman, A. Hörburger, A. Hörburger, H. Schoenmaker en Muller (v.).

Quick, zalig, met elf trotsche eerste-klas gezichten; Ajax, rustig, in lichtende visioenen van 'n heuschelijk clubgebouw. En toen scheidsrechter Salomons de eerste herderlijke fluittonen door de herfstluchten gierde, bleken de Benjaminnetjes al direct niet voor de poes. Of 't ligt in de twee eerste lettergrepen van hun rooversverblijf-naam „Hanenburg", ik weet het niet, maar van hennetjes hadden ze niet veel. Watervlug, met 'n goede dosis behendigheid in 'r schoenen en 'n flink-ontwikkeld samenspel, maakten de Hagenaars een beslist goeden indruk. Juist die behendigheid was 't, die tegen 't meer forsche Ajax-spel opwoog. De stoere Dozy en de stevige Brussee mochten in de Leidsche achterhoede soms staaltjes van Japansch-Port-Arthursche vechtkunst vertoonec, de inséparabeltjes Hörburger en de jonge Muller schoten 'r lustig op los en zoo vloog soms de verdediging van Ajax a'(s de „Novik" reddeloos in de lucht. Toch werden de Hagenaars voor de rust gezalfd door vader of moeder „bof", ('k weet het „bof' geslacht niet en m'n woordenboek heb 'k uitgeleend aan Bronkhorst: die wist niet wat 't moest zijn : de formulier of het formulier). Want met 't effect van 'n band-bal op 'n Wilhelmina-biljart vloog 'n hard-gezet bruin monster via 'n Ajax-rug in 't Ajax-doel. Van Velzen riep: „Au" en wreef z'n borst. De Quick-supporters lachten glunder. Maar 't waa den Sleutelstedenaars te erg. Tetterode, die, tusschen twee haakjes, op 'n voor zijn spel gansch verkeerde plaats stond, brak soms goed door, en de stemmig-in-'t-zwart-gekleede Van Velzen hielp 'm trouw, maar zoo'n Haagschen schoen, die plezier kreeg in 'n eerste-klas match, zat er telkens tusschen en met blank om één ging de rust in. En toen de mannetjes gesterkt terugkwamen en Ajax al dadelijk met maar-nouzalle-we-je-toch-wel-krijgen gezichten door de Quick-linie brak, ging er in de harten van Van der Werf's nazaten een bloem van hoop open. Eilaci. „Het heit-niet-magge-zijn", zooals 'n Amsterdamsche Duitscher of 'n Duitsche Amsterdammer zou zeggen. Wanhopig viel Tetterode aan. Vruchteloos. Mooie voorzetten van den linkerwing wist de Haagsche verdedi-

3