4

HET SPOÈIBLAD.

SPRÜYT HILLE5 & Co., Arnhem.

Het beste en goedkoopste adres voor verbandkisten en artikelen voor eerste hulp bij ongelukken

VERBANDKISTEN, samengesteld zooals gewenscht, in alle prijzen

gebr. v. Laar en Staal deden ook vaak goed werk. 't Geheel viel echter tegen en speciaal de linkervleugel was zeer onvoldoende.

Doordat er van beide partgen een flink aantal supporters meegekomen waren, werd zoowel rood-blaüw als geel-zwart voortdurend aangemoedigd. Sam Bronkhorst bespeelde de fluit; bij heeft nu een solieder instrument, dan hetgeen hij vroeger gebruikte en z'n leiding was ook heel wat juister dau als vroeger.

Sim is de papa van de nieuwe regeling voor de Bekerwedstrijden en werkelijk ook al is het nog niet je dat, de cupmatches zijn toch weer heel wat belangrijker dan bij de vorige regeling.

Bronkhorst reikte met 'n zacht gepreveld doch goed opgezet speecbje het klainood aan captain Haak uit, dia antwoordde met een three cheers voo: Qöbel in te stellen. En toen hebben we onzen nationalen doelman maar weer eens gehuldigd; we doen het zoo graag,, hij dwingt toch steeds bewondering af, zoo, dat men zich persé uiten moet. En bovendien, bij kan er gelukkig tegen.

Nederlaad-België (Militair);

Dat is vlug verteld, wat we hier Pinkstermaandag van de militairen te zien kregen, 't Was heusch niet veel soeps! En dan was bet zulk onaangenaam weer, dat een een ieder eigeljjk blij was toen Tromp inrukken blies.

We hebben oveiigecs nog nooit zoo fèa gezeten. Voor de perstribune langs de nationale kleuren en dan daar naast het off'icihele gedeelte waar alle hooge Oomes en Tantes ondergebracht werden. Dat is heel wat anders dan die doodgewone Ajaciden. .

Warner in burgerofficieel vanaf zijn enkels was de baas van 't spel en Cloche met een hoed van Blote op z'n licht-blonden sehedel, deed ook bijzonder representatief.

Maar het vreemde van de entourage was niet in staat ons op zich zelf te amuseeren al waren er wel koddige momentjes waar te nemen.

De Belgen wonnen met 1—0, beter ware het geweest, wanneer de uitslag 0—0 geweest was, daar geen van beide voorhoeden een doelpunt verdienden. Toch was de roode voorhoede nog beter dan die van Nederland, doch dat kon ook al heel licht, daar de wit-blauwe aanval absoluut faalde. Wel was de linksbuitenspeler Gravelaar goed op dreef en deed de kleine Oudemans ook wel aardige dingen, doch het binnentrio presteerde niets. Vooral Ter Spil en Piederiet (die trouwens ook in de middenlinie thuis hoort) maakten er niets van.

De spil Visman speelde ver beneden z'n

gewonen vorm, hij was veel te langzaam. De Klerk en Bijvoet waren voldoende. Steub kreeg te weinig te doen om zijn werken in dezen wedstrijd te beoordeelen.

Alleen de beide backs hebben w erkelijk zeer goed voetbal vertoond. Rijnenberg had speciaal schitterende momenten en zgn spel was ook uiterst tactisch.

Aan achterspelers heeft de Ned, Elftalcommissie ditmaal een bijzonder ruime keuze want ook dit tweetal militairen zou men gerust naar Stockholm kunnen zenden.

Er waren wel circa 5000 menschen van dit spiegelgevecht getuige . . . vindt deze ontmoeting het volgend seizoen wederom hier plaats, dan komen er geen 5001

Intusschen hebben de aspirant-legerhoofden wat geld in 't laadje gekregen. Daar zou een mooi pantser-motorbootje van gebouwd kunnen worden!

Nbvoh.

Brieven uit 'n klein stadje.

Kampioenschappen II.

Soms in de lauwe verveling van het afgelegen stadje, in den avond als de schemer het flikkeren van je theelichtje tot een grooter gebeurtenis maakt, dan alleen het walmend gloeien van een zeer luttel vlammetje, zet men zich tot peinzen. En in de straat neerziende, de Oude Hoogstraat, slechts vernieuwd door trottoirs en wat winkels, ja zelfs 'n heusche automobiel-zaak, nieuwigheden die verdwijnen in den vallenden avond gaat men peinzen over het verleden.

In m'n hoofd hing dien avond nog hefc geroesemoes van den wedstrijd om het kampioenschap en nog 'n natrilling van het enthousiasme van het doelpunt van G.V.O. Maar daarover scheen iets te zijn van teleurstelling, onvoldaanheid die me niet los liet.

Toen dacht ik aan vroegere kampioenschappen één van verleden jaar van G.V.C. en drie van Victoria.

Victoria, het oude, roemrijke Victoria, het Victoria van Max Offers, Victoria dat H.V.V. op eigen terrein sloeg.

Victoria! Die naam klonk als 'n stoere roep vol durf.

Victoria! Die naam was ... gevreesd, gevreesd in 't Oosten èn in 't Westen.

'n Oogenblik heb ik verwijld in dat verleden, 'n oogenblik heb ik me teruggedacht in de middagen waarop ik Victoria heb zien spelen; zien spelen met een overweldigend vuur, een krachtig, doorzettend willen, dat in 't spel van eiken speler uiting vond. Want de spelers ze gaven zich geheel, volhardend, met die ééne gedachte in hun taaie boddy te willen volhouden, te willen ... winnen.