4
HET SPORTBLAD.
Het beste middel om verkoudheid te voorkomen of spoedig te doen overgaan is, om steeds een EMSEft PASTILLE in den mond te nemen.
Binnenland.
De wedslrijd te Darlington.
II.
'n Journalist is niet altijd te benijden ! Zondagmorgen 11 uur stapten we in den trein te Darlington en met enkele korte pauzes voor overstappen kwamen we 's avonds om kwart over 9 in Harwich aan. Vlug wat verfrischt en gegeten, en om 10 uur precies vertrok dj boot al naar Holland. Aan den Hoek was juist tijd om 'n broodje te eten, en ondortusschen de Zondagochtendbladen even in te zien en voort ging het weer per sneltrein naar Amsterdam waar we om 8 uur in gezelschap van 'n collega-journalist en den manager arriveerden. Veel geslapen hadden we natuurlijk niet. Ia den trein was er geen gelegenheid voor en op de boot waar wel de gelegenheid was, werd die niet gebruikt, daar we eer we het wisten, 'n heel stuk in den racht gepraat hadden. Waar de an.iere deelnemers aan de toer dan ook wel onmiddellijk na hun aankomst den verloren slaap gingen inhalen, konden wij ons nee rzetten om den SportbJadlezers 'n zoo getrouw mogelijk relaas van don tocht io doec.
Het was met 'n zucht van verlichting dat we Maandagoc Jend die taak voleindigden en thans nu de eerste indrukken zijn weergegeven nu we de diverse c-Rieken in bi; non- en buitenlandsche bladen hebben gelez r, willen we ons eerste artikel aanvullen en 'n kleinenabetrachting over den wedstrijd houden.
12—2 . . . Zegge twaalf—twee! We kunnen ot.s zoo voorstellen dat deze koude cijfers zonder eenige toelichting, zonder'tenigo* verzachtende omstandigheid, ten verpieterende in Jruk in onze voetbalwereld maakten.
Wel kwamen Zondagmorgen de ochtendbladen met uitvoeriger berichten waarin ook bleek dat er door Hollardtche spelers goed spel was vertoond, maar ze vei mochten den jammerlijken indruk slechts matig te verzachten.
En inderdaad,, tegen iemand die den wedstrijd niet heeft bijgewoond is de tederlaag niet goed te praten. Men gelooft wel dat Dozy goed gespeeld heefr, dat Stom schitterde tf dat Chi'pelle z'n dag niet had, maar steeds komt men weer terug op die verpletterende cijfers en het resumé' is steeds „we kunnen er i.og maar 'n beetje van." En we geven gaüriio toe dat de cijfers tot die conclusie doen voeren.
Men zal mij daarom van onverbeterlijk optimisme beschuldigen, wanneer ik hier ga neerschrijven dat de toer, of liever da.t het door ons elftal vertoonde spel te Darlmgton, ondanks
de reusachtige nederlaag een succes voor ons voetbal is geweest; toch wen3ch ik van die bewering geen woord terug te nemen.
We hebben in Darlington getoond de techniek van het spel machtig te zijn. Oüze voorhoede heeft schitterend gespeeld, onze achterlinie was m.i. beter dan die der Engelschen en het was alleen onze middenlinie, die faalde. Het spel van oiizen doel verdediger — hoewel het feitelijk in dezen wedstrijd den doorslag gaf — willen we buiten beschouwing latea. Het w^ek te veel van zijn gewoon spel af, dan dat we niet zouden mo ten aannemen, dat abnormale omstandigheden, hetzij dan zenuwen, hetzij dan moedeloosheid na het e'chec in de eerste minuten, van invloed op hem zijn geweest.
Aan hem de taak om in de eerstvolgende international schitterend revanche te nemen en aan de elftal-commissie om hem hiertoe in de gelegenheid te stellen.
Waaraan was het falen van de middenlinie te wijten ?
Wisten de heeren niet wat hun taak was, waren ze niet voldoende doordrongen van de waarheid dat ze de eerste linie van verdediging maar tevens de 2e linie van aanval vormden ?
Wat de Kor ver en Kessler betreft, zijn we overtuigd dat deze heeren de theorie voldoende onder da knie hebben. Otten, die slechts noodgedwongen een plaats in de middeclinie innam, kunnen we niot verwijten dat hij te veel achterspeler bleef.
Neen, behalve aan den zwaden, gladden grond waarop onze halfs zich niet konden be wegen, is hot falen der middenlinie te wijten aan de enorme sUrke voorlinie der Engelschen, een voorlinie die in staat zou zijn tegen elke mogelijke verdediging genoeg doelpunten te maken om den wedstrijd te winnen.
De voorhoede der Engelschen, goed gesteund door den middenlinie, noodzaakte onze halfs bijna voortdurend verdedigend optetreden en als dau onze voorhoede er met den bal van door ging was het 'n zekere angst welke b.v. de Korver aan Woodward gekluisterd hield, die onze middenlinie belette om mee ten aanval op te trekken.
De groote sterkte der Engelseh; voorlinie was de gemakkelijkste verdediging der Engelschen want hadden onze verdedigers steeds t> geu 8 vijanden te "kampen, de Engelsclie achterhoede kreeg telkens slechts 'n 5 tal spelers tegenover zich ; de voorhoedt) hield de 3 andere van den aanval terug.
Hadden onze halfs dit systeem laten varen waarschijnlijk hadden we meer doelpunten gemaakt, maar moeilijk valt het dan om te zeggen, wat de achterhoede er van terecht gebracht bad.
Volgens mijne meening is dan ook het falen der middenlinio voor een groot deel aan de buitengewone sterkte van den Ejgelschen aanval te wijten.
Ik heb hier voor mrj liggen een particulier schrijven van een Hollander, jarenlang in Engeland woonachtig met wien ik bij gebjgonhijd van een cupfijal kennis maakte. Hy stuurt me de opinie van een zijner vrienden, e6n director van een eerste klas club, iemand aan wiens oordeel zeker waards gehecht mag worden, temeer daar het niet werd uitgesproken