HET SPORTBLAD.

5

afwijking van de spelregel», die men volgens de reglementen van de F.I.F.A. verplicht is te handhaven, op eigen gezag in te voeren, lijkt ons toch wel wat sterk. Of zou men in deze handeling van da Eogelschen het bewijs mogen zien, dat de Eagelschen zich niet meer aan de reglementen van den wereld-bond gehouden achten?

Onze Rechtspraak.

Een eigenaardig geval.

Een eigenaardig geval deed zich deser dagen bij een wedstrgd voor. Bg een hoekschop ving de doelverdediger den bal op en deed daarbg meer dan twee pas met den bal in handen, waarvoor een vrge schop werd gegeven. Daar de laatste pas werd gedaan terwijl de doelverdediger zich vrijwel op de doellijn bevond, werd de vrge schop ook op Blechts eenige centimeters afstand van de doellgn genomen. Bg het nemen van den schop trapt de tegenpartij den bal direct in het doel en daar uit een dergelgken vrijen schop niet direkt gedoelpunt kan worden, geeft de scheidsrechter doelschop. Tot zoover ging alles goed, maar zoodra hef ft de scheidsrechter zijn beslissing medegedeeld of de aanvoerder der tegenpartij merkt beleefi op, dat dié beslissing op een misverstand moet berusten, daar de vrge schop immers nog niet genomen is.

Het spelreglement zegt toch „de bal wordt niet beschouwd als te zyn geschopt, eer hij een volledige omwenteling gemaakt heeft, of zich verplaatst heeft over een afstand gelijk aan zgn omtrek, dat is ongeveer 70 cM."

In het onderhavige geval heeft de bal binnen het speelterrein die omwenteling niet kunnen maken, want het leder was onmiddellijk buiten het speelterrein en was derhalve verder als dood te beschouwen. Hoe vast de scheidsrechter overigens in de leer was, kon hij zich hieruit niet redden en na eenige aarzeling gaf hg dan ook toe en liet den schop over némen. Ditmaal Werd de schop eerst naar een ander speler getrapt, die voor verdere doorzending zorgde, soodat geen nieuwe moeilijkheden ontstonden, maar we vragen ons af, wat de scheidsrechter Wel had moeten doen indien de aanvallende partg b. v. om tijd te winnen, den bal eenige taaien achtereen op dezelfde manier over de doellijn getrapt had. Een waarschuwing voor Wangedrag had hg moeilgk kunnen geven, daar •t niets ongeoorloofds gebeurd was en hij kon de spelers ook niet dwingen den schop te

nemen zooals hij dat wesschte. Inderdaad een lastig geval en we zouden werkelijk niet weten hoe hieraan te ontkomen. De redeneering, dat de vrge schop niet als genomen beschouwd kan worden, Inkt ons vrij juist, hoewel wg betwyfelen of het eigenlijk wel in de bedoeling gelegen heeft, zoo iets mogelijk te maken.

Weet een onzer lezers soms een andere oplossing voor deze moeilgkheid? Men zal zeggen, dat het vrijwel nooit voorkomt doch daarin kan men zich vergissen. Immers ook wanneer een vrge schop gegeven wordt voor verkeerd ingooien, zou men den bal onmiddellijk over de lija kunnen trappen en ook dan zou men kunnen beweren, dat de vrije schop niet genomen is, hetgeen een prachtig middel zou zgn om tijd te winnen.

Het nemen van een vrijen schop kan toch vaak tot moeielgkheden aanleiding geven en niet zelden gaan overtredingen, waardoor soms zelfs een doelpunt is ontstaan onopgemerkt voorbg. Hoe vaak ziet men hei toch niet gebeuren, dat wanneer vlak bg het doel een vrge schop genomen moet worden, waaruit niet direct gedoelpunt kan worden, dat een der spelers der aanvallende partg den bal aanraakt, zoo dat deze even in beweging komt, waarna onmiddellijk een ander speler der aanvallende partij komt toeloopen en den bal in het net trapt. Men meent, dat aan de verplichtingen van het reglement is voldaan en dat de schop dus zoo als men dit noemt niet in eens genomen is. Dit is evenwel onjuist, want zooals wij hierboven reeds opmerkten, moet de bal een volledige omwenteling maken of zich over een afstand van 70 cM. verplaatsen. In het bovenstaande geval moet dus eenvoudig aangenomen worden, dat de schop tegen een niet stil liggenden bal is gedaan, zoodat hg moet worden overgenomen, hetgeen met een waarschuwing vergezeld kan gaan.

Nog een eigenaardig geval.

Dezer dagen werd ons de vraag gedaan of een scheidsrechter het recht heeft een speler wegens wangedrag van het veld te zenden voordat de wedstrijd begonnen is. Aanvankelijk waren we geneigd die vraag ontkennend te beantwoorden, toen we ontdekten, dat er toch een mogelijkheid was, dat een speler van het veld wordt gestuurd, voordat de wedstrgd eigenlijk is begonnen. Het geval kan zich namelyk voordoen, dat bij het doen van den begmschop een speler te vroeg toeloopt. De beginschop moet dan worden overgenomen,terwgl de overtredende speler een waarschuwing krggt.