HET SPORTBLAD.
17
-—"T
Athletieknieuws.
Uit de oude doos
De groote Engelsche sportdagbladen blgven ondanks den oorlog geregeld verschijnen, maar een enkele maal is het wel merkbaar, dat er veel minder wedstrijden zijn dan gewoonlijk en dat er daardoor ook heel wat minder copie is. Alleen de boks- en biljartwedstrijden mogen zich blijkbaar nog dagelijks in de algemeene belangstelling verheugen en elk blad brengt dan ook voortdurend zeer uitgebreide verslagen van dergelijke wedstrijden. Desondanks is het af en toe duidelijk dat de redactie wat te veel plaatsruimte en te weinig actueele copie heeft, een euvel, dat dan verholpen wordt door verschillende herinneringen uit de oude doos te géven.
Een enkele maai vindt men hierbij wel eens heel aardige bijzonderheden en zoo schreef Charles Otway, de bekwame athletiekmedewerker van Sporting Life eenige interessante artikelen over buitengewone verrichtingen op den weg uit vroeger dagen. Gewoonlijk ging het hier om de een of andere weddenschap, wat evenwel de verdienste van die prestaties niet vermindert.
Zoo wedde eens j'n zekere Raewitt dat hg e-an afstand van 24 mgl (ruim 38V3 K.M.) zou afleggen binnen 3 uur. Hg' won z'n weddenschap gemakkelijk daar hg het in 2 uur 34 minuten deed en onderweg nog 10 minuten pauzeerde. Men moet daarbij ook niet vergeten dat dit in 1808 gebeurde, toen de wegen nog lang niet zoo goed waren als thans.
In 1909 ging c»pt. Barclay een weddenschap aan om 1000 mijl (1609 K.M.) af te leggen in 1000 uur, evene ns op den weg. Hg won z'n weddenschap en op den laatsten dag waren duizenden toeschouwers bijeen gekomen om den dapperen Captain toetejuichen. De wandelsport werd door de daad vasi capt. Barclay plotseling zoo populair, dat er bijna wekelijks de een of andere merkwaardige verrichting te constateeren viel. E. Miller wandelde bv. 100 mijl, (160 KM.,) binnen de 24 uur (bij hield nog 35 min. over) terwijl een boer uit Dorchester 560 mijl (910 K.M.) wandelde in 7 dagen, waarbij bij op den eersten dag meer dan 100 mijl aflegde!
Omstreeks dien tgd kwamen de oorlogen tegen Napoleon en daarmede kwam ook een eind aan dergelijke kampen op den weg. Eerst een jaar of 10 later begon de liefhebberg weer te herleven. James Penny wandelde toen b.v. 102 mijl in 23 uur terwgl een ander een afstand van 394 mijl aflegde in 5 dagen 7 uur 30 min.
In 1824 kwamen wedstrijden over den korten afatand weer in zwang en zoo lezen we van James Metcalf, die een wedstrijd om £ 1000 (ƒ 12.000) hield tegen Capt. Parker over 1/i mjjl. Metcalf won, de 402V2 Meter afleggend in 54Vs sec- Wllt voor een wedstrgd op den weg een merkwaardige tgd is. Wandelingen van Londen naar Brighton vielen reeds toen zeer in den smaak en groote weddenschappen werden in verband met dergelijke wandelingen aangegaan. Hoelang of deze weg was, hebben we niet kunnen ontdekken, wel dat de 47 jarige Townsend den weg in 8 uur 35 min. wandelde in een hevigen storm, welk record jarenlang heeft bestaan. Dezelfde Townsend nam op 52 jarigen leeftijd deel aan een hardloopwedstrijd
over 125 mijl. Hij legde 90 mijl af in 19 uur maar gaf het daarna op. Intusschen voor een ouden heer van 52 geen kwade prestatie!
Ook officieren toonden bijzondere belangstelling voor dergelijke wedstrijden, gewoonlijk ging het hierbij om flinke weddenschappen. Sport en wedden zit den Engelschman nu eenmaal in het bloed. Zco wandelde capt. Campbell 10 mijl in volledige militaire uitrusting, in 1 uur 47 min. 15 sec. Capt. Stephens wedde om een belangrijk bedrag, dat hij op den weg naar Tipperary 75 mijl in 12 unr zou wandelen. Die beroemde weg viel ook hem blijkbaar niet mee, want hij verloor z'n weddenschap, maar baalde z'n schade in door later 50 mgl in 9 uur te wandelen.
Ia 1845 liep Maxfield de 20 mijl ia 1 uur 58 min. 47 sec. een record, dat 30 j*ar lang gehandhaafd bleef.
Howitt was eveneens een uitstekend looper uit dien tijd en verschillende merkwaardige wegrecords staan op zgn naam. Om een weddenschap van £ 200 liep hij 10 mgl (ruim 16 K.M.) in 55 min. 53 sec. Eenige weken geleden liep Huizinga te Groningen 15 K.M. in 56 min. 15 sec, dit ter vergelijking.
Verder worden nog eenige bijzonderheden uit de loopbaan van R. Marks verteld. Deze liep 20 mijl in 1 uur 58 min. 18 sec, 35 mgl in 4 uur 8 min. en 40 mgl in 4 uur 51 min.
Omstreeks 1860 maakte de politie aan de wegwedstrijden een einde, daar de orde op den weg er herhaaldelijk door werd verstoord. Men kreeg toen wedstrijden op de baan, waarbg ook betere prestaties werden verkregen.
Eerst in 1904, toen door de Londensche Stock Exchange de zoo populair geworden wandelwedstrgd Londen—Brighton werd uitgeschreven, kwam er weer liefhebberij voor wegwedstrijden, terwijl 4 jaar later de Marathonwedstrgd de wegwedstrijden weer in hun vroegere glorie herstelde.
Gelukkig gaat het echter thans niet meer om weddenschappen, maar krijgt men goed georganiseerde wedstrijden, waarbij het sportieve peil der deelnemers vaak op een hooger standpunt staat, da;i bij baanwedstrgden, waar een flinke recette noodzakelijk is, om de kosten te dekken. En om zoo'n flinke recette te krijgen, nemen de organisators van wedstrijden hun toevlucht wel eens tot minder geoorloofde middelen, waarvan sensationeele schorsingen als kortelings in Amerika uitgesproken, bet gevolg zgn.