van den oorlog om tripoli.

1157

Aan de kust wonen veel Grieken, de meerderheid der bevolking bestaat uit Boelgaren ; hun verlangen, om met Boelgarije te worden vereenigd, wordt door de bekende expansiepolitiek van dit rijk aangemoedigd; herhaaldelijk kwam het reeds tot gevechten tusschen Turken en Boelgaren, vooral aan de grenzen.

Stamboelofp werd in 1895 het offer van een moordaanslag. Na zijn dood verzoende Ferdinand zich met den Czaar van Rusland, doch zijn zoon moest in den Grieksch-Katholieken godsdienst worden opgevoed. Na het herstel van Ruslands betrekkingen met Boelgarije keerde de binnenlandsche rust terug.

In Italië noopte de toetreding tot de triplealliantie tot uitbreiding van leger en vloot en versterking van de Alpengrens. Het was nu als groote mogendheid aangeslagen en dit ging eigenlijk zijne krachten te boven, wsprs mia. De staatsman, die deze politiek van „boven zijn stand niaiewpansio- leven" leidde, was Crispi, een oud Garibaldiaan. Hij was antipolitiek clericaal, voorstander van de triple alliantie en zocht daarin een groote toekomst voor Italië.

Teneinde de enorme militaire uitgaven dadelijk vruchten te doen afwerpen, zocht hij uitbreiding van koloniaal grondbezit.1) Het zijn evenwel Wrange vruchten gebleken. Sinds 1880 had Italië de baai van Assab in het zuidelijk deel der Roode Zee bezet, in 1885 vestigde het zich ook te Massowa en breidde vandaar zijne macht naar het binnenland uit. Zoo kwam het in aanraking met Abessynië, het Afrikaansche Zwitserland, waarom men zich tot dusverre in Europa weinig bekommerd had. De bevolking bestond uit Christenen, de Negus (Koning) had voortdurend te kampen met weerspannige stadhouders. In 1888 ondersteunde Italië Negus Menelik II in een strijd over de opvolging en sloot een verdrag, waarbij Menelik, Koning van Ethiopië werd onder protectoraat van Italië. Toen Menelik goed en wel in zijn macht gevestigd was en de hulp van Italië verder kon missen, stoorde hij Crispi in zijn koloniale droomen, door Italië te doen weten, dat hij zich van het gesloten verdrag verder niets aantrok.

Van uit Massowa trok nu eene Italiaansche expeditie naar het binnenland, om den Negus tot rede te brengen; het einde 'lasböAdoea. was (je siag bij Adoea, waarbij Generaal Baratieri totaal verslagen werd.

Bij den vrede van Addis-Abeba erkende Italië de onafhankelijkheid van het Koninkrijk Ethiopië; de grenzen van de kolonie Massowa werden naar den kant van het binnenland afgebakend; Italië moest zich tevreden stellen met het bezit van de smalle kuststrook aan de Roode Zee n.1, Erythrea. Met

1) Dat de binnenlandsche economische ontwikkeling hierdoor achterbleef en de opvoering der lasten voor leger en vloot zwaar op de bevolking drukten, behoeft men nog nader bewijs hiervoor dan de toenemende emigratie ?