1162

POLITIEKE EN STRATEGISCHE BETEEKENIS

waarschijnlijke is wel, dat het eerste het middel werd om het laatste doel te bereiken.

Op zulk eene compensatie was reeds eerder gezinspeeld, doch het was toen gebleven bij eene ver verwijderde toezegging, welke in Frankrijk in den doofpot was geraakt.

Thans echter achtte Duitschland het oogenblik gekomen om een troef uit te spelen tegen de heerschende politiek van Engeland.

Duitschlands koloniale politiek dagteekent van den tijd, dat Engeland reeds een derde van de aardoppervlakte onder zijne vlag had.

ïandschezee De suPrem>atie ter zee had het Engeland gemakkelijk gepolitiek. maakt, grondbezit te veroveren. Wie meester is van de toegangen ter zee, kan ongestoord handel drijven, troepen zenden waar zulks noodig is, mededingers in den weg treden en hunne verbindingen afsnijden, kortom is heerscher over de _ politiek.

Bismarck, die om de eenheid van het Duitsche rijk te bevestigen, vrede moest scheppen, verschoof het centrum der politieke depressie in zuidelijke richting naar de Middellandsche Zee.

Frankrijk, dat in 1882 Algiers had veroverd, kreeg ook Tunis, welker bezit aan Italië den sleutel der Middellandsche Zee zou verschaft hebben. Dit gaf voor Italië den doorslag, om toe te treden tot den Midden-Europeeschen driebond. Italië werd dus middel van de Duitsche politiek, gelijk Frankrijk het werd van de Engelsche.

De Russisch-Fransche viendschap was nu een streep dooide politieke rekening van Engeland ; het moest opgewassen zijn tegen Frankrijks Middellandsche Zeevloot met hare sterke steunpunten en de Russische Zwarte zeevloot te zamen. Dit dwong Engeland tot zijne machtsuitbreiding in het Oosten n.1. Egypte en de Turksche landen als frontstelling tegen Rusland. Hoe Engeland Dit doel werd zooals we gezien hebben door Engeland be'\ndeMiddei-6 reikt na vestiging in Egypte, de versterking der Middellandsche ïandschezee Zeevloot, de stationneering van de Kanaal vloot te Gibraltar en verkrijgt. ^ terugdringen der Franschen in Soedan tot het Westelijk gedeelte van Afrika's Noordkust.

De wegen van de Russische en Oostenrijksche Middellandsche zeepolitiek, welke laatste tengevolge van de triple alliantie naaiden Balkan is verlegd, kruisen elkaar.

De verzwakking van Rusland door den oorlog met Japan, gold voor Frankrijk als eene verzwakking van den tweebond met Rusland.

Tot eene onafhankelijke Middellandsche zeepolitiek was het niet in staat; Engeland had van Frankrijk alléén niets te duchten, wel echter steeg zijne zorg met de ontwikkeling der Duitsche Marine en wellicht ook die van de Vereenigde Staten.

Eene toenadering tot Frankrijk, dat als mededinger sinds zijne uitsluiting in Egypte en zijne terugdringing in Soedan, voorloopig onschadelijk was geworden, lag dus voor Engeland voor de hand.