248

DE VEREENIGDE TIJDSCHRIFTEN

podium en begint in woord en schrift, soms resultaten komen die, bij gebrek aan een als dirigent, te propageeren voor eigen werkelijke innerlijke stijleenheid, het werk werk en eigen denkbeelden en voor ver- als geheel de levenskracht ontnemen. Inschijningen en ideeën die hem aantrekken. dien echter een werkelijke scheppende poTalrijk zijn uit die jaren zijn composi- tentie zulk een werk tot stand brengt, zal ties, doch de oogst, wat betreft de weerga- niet alleen veel worden vergeven, wat er ve van zijn theoretische en kunstphilosofi- aan homogeniteit mocht ontbreken, doch sche denkbeelden is vrij gering. Boeiend 2a] voorai het werkelijk sterke op een of en amusant — „anregend" zou men in het andere wijze behouden blijven. Hebben wij Duttsch zeggen — is het kleine boekje niet in fierlioz een merkwaardig voorbeeld?

Versuche einer neuen Aesthetik der Zijn er niet verscheidene werken, ontsproTonkunst , tusschen de weinig diepgaan- ten uit zijn grillige> speculatieve en experi. de opmerkingen, die echter steeds gees- menteerlustige fantasie, die we als gesloten, tig en beminnelijk worden gedebiteerd, in-hun-geheel levenskrachtige kunstwerken staat menig woord, dat het overdenken wel niet meer aanvaarden kunnen? Kan bij. waard is. Veel minder waarde heeft het voorbeeld de dramatische sinfonie „Rolater verschenen boek „Von der Einheit meo et Juliette"; zij het op het toonee]j ^ der Musik", waarvan eigenlijk de spreken- hct in de concertzaal als geheel als een de titel het beste is. Het bevat wel wat levenskrachtig werk gelden? Wat deert het heel veel bijeengegaarde korte dagblad- ons echter. de scheppende kracht is zoo stukjes, die onder bepaalde omstandighe- groot, dat, waar die 2uiver tot ons spr£ekt den geschreven zeker hun nut hadden, doch het resultaat voor ons bewaard blijft. Is te veel het karakter van ingezonden stuk- niet f>Fce Mab» een geniaaj orkestscherzo, ken hebben om waard te zijn gebundeld te is niet de „Scène d'amour" een der verrukworden. Ik hoor echter, dat een vriendin kelijkste stukken der moderne orkestlitterahet verzamelen op zich had genomen, voor- tuur? Die zullen wij niet spoedig verliezen! al om den toen reeds zwaar zieke met het Ik vrees, dat deze werkelijke potentie in verschijnen van dit boek een genoegen te Busonis werk ontbreekt. Ik ken niet al doen. Dat zou wel een verklaring zijn. 2ijn werk, doch wat ik ken doet mij vreeHet meest lag hem aan het hart — als zen, dat in de zwakke scheppingskrachten bij elkeen, die scheppingsdrang in zich voor een deel de tragiek van zijn leven voelt — zijn speculatieve theorieën en ge- ligt. Bij zijn latere pianowerk is er, dat mij wonnen ervaringen in kunstwerken om te desondanks aantrekt. Ik denk in het bijzetten. Zijn geestige beschouwingen over zonder aan een „Albumblatt" vol van een het wezen der opera kon hij tot leven bren- stille, weemoedige resignatie. Resignatie gen in zijn eerste opera „die Brautwahl" was ook wel op het laatst een kenmerkende op een eigen tekst naar E. T. A. Hoff- trek bij dezen zwaar zieken, moeden mann. Het werk heeft zich na de eerste mensch. Zijn laatste werk was bij zijn overuitvoering te Hamburg niet kunnen staan- lijden nagenoeg voltooid — een leerling de houden. Ik geloof niet, dat het experi- heeft er de laatste hand aan gelegd — menteele karakter hieraan schuld is. Ze- de opera Dr. Faust; Busoni heeft de eerste ker kan het speculatieve in een werk dit opvoering te Dresden niet meer beleefd, voor zijn toekomstig leven in den weg Het zou het rijpste, het omvattendste uit staan en kan men, met het zoeken naar zijn leven zijn. De muziek ken ik niet, echnieuwe woorden en nieuwe uitdrukkings- ter wel het gedicht. Ik kar er niet die bevormen — altijd eerbiedwaardiger, dan een wondering voor voelen, die zijn naaste omgeijkt schema opnieuw op te vullen — tot geving er voor heeft, of liever, er niet die