CAECILIA EN HET MUZIEKCOLLEGE
105
kenende van deze aardige stukjes; het staat op de grens van het banale, maar wordt toch nimmer gemeen, dank zij de steeds belangwekkende harmoniseering.
De Berceuse is van meer beteekenis, maar hier hinderen weer die eeuwige tertsen tusschen de vioolmelodie en de bovenstem van de begeleiding. Dat is jammer, want bij goede voordracht is van dit stukje wel iets te maken.
Het best lijkt mij de pikante Tango; dat is een aardig, niet moeielijk stukje waarin den spelers gelegenheid geboden wordt tot gevoelvolle, rythmisch-pikante voordracht.
De bewerking door Cathérine is puik, de stukjes klinken als origineele composities. De vioolpartij is niet zeer moeielijk, loopt vooral niet te hoog, en bereikt nergens de „sneeuwgrens" die voor de meeste dilettanten bij de zesde positie aanvangt.
Maurice Ravel: Pièce en forme de Habanera. Vocalise pour voix moyenne, transcrite pour Piano par Daniël Ericourt.
Een echte „Ravel" in harmonie en rythme. Maar ook een echte „Habanera". Het stukje, dat ook geen groote moeielijkheden biedt, is een uitmuntende oefening voor den aanslag en voor het pedaalgebruik.
Het lijkt mij een welkome gave voor pianisten met modernen zin, maar geen groote techniek.
500 Exercices de Lecture pour Violoncelle, Ier Recueil.
De eerste bundel van het werk waarvan ik voorheen reeds andere deelen besprak; ook hiervan kan gezegd worden: uitmuntend.
WOUTER HUTSCHENRUYTER.
Bij Seyffardt verscheen van Hugo Godron: Suite de cinq pièces pour violon et piano: introduction aux compositions modemes.
Waartoe de Fransche titel? Een Nederlandsche zou denkelijk ten onzent niet minder aandacht vinden en elders allicht meer;
ook zou hij buiten ons taalgebied wegens genoeg internationale woorden wel dadelijk worden begrepen. Over de noodzakelijkheid of wenschelijkheid der paedagogische strekking kan men twisten; toch zullen velen in hun onderwijspraktijk hebben ervaren dat leerlingen onder 't wennen aan modernismen, speciaal 't afwennen van dissonantenvrees (die soms en ook bij stevige, frissche karakters eerst merkwaardig sterk is) niet van de klassieken vervreemd worden, maar hen met bewustere liefde naderen. Voor zulken bestaat geen gevaar, der vroeg begonnen inwijding, hier bedoeld. Ze werkt in de vijf korte stukken niet met greepmoeilijkheden, wel met eenigszins ongewone metra, maar voornamelijk met een op Franck berustende, hoezeer — het spreekt vanzelf — zich buiten zijn tonaliteitsbegrip bewegende harmonie, 't meest gekenmerkt door het dominantgrootnoonaccoord met verhoogde kwart boven. Natuurlijk gaat de verhoogde kwart niet naar de kwint en de dominant niet naar de tonica. De verbindingen (die wel eens eenvoudiger zijn dan ze voor het oog schijnen door de „spelling") uiten een dolen, mijmeren, mediteeren in meerendeels behaaglijke, lentewelige stemmingen, met contrasten, (waaronder ook iets luchtigvroolijks) maar binnen een niet heel ruim terrein, waar de jongelieden graag zullen verpoozen om daarna des te wakkerder den vasten gang der ouden, onverouderden, te volgen. Volwassenen zullen Hugo Godron welkom heeten als een beminnelijk en begaafd componist, muzikaal melodist ook, die met belangstelling doet wachten op het verdere.
v. W.
Bladvulling.
Er was een musicus die zich op z'n kennis van dubbel omkeerbaar contrapunt beroemde
En dus altijd een bekende firma Vrees en Droomman noemde.