CAECILIA EN HET MUZIEKCOLLEGE

bezoekers de gewoonte aangenomen hebben te zwijgen, de stilte te bewaren tot het geheele stuk uit is. Te Rotterdam bijvoorbeeld — de roezemoezigste stad van Nederland nog wel — hoort een zangeres, die vijf liederen achter elkander zingt, geen applaus voordat het laatste lied gezongen is. Het breekt de stemming, zegt men, als er zoo dadelijk na ieder lied hard in de handen geklapt wordt. Ik beweer altijd, dat de stemming van het vijfde lied dan toch evengoed verstoord wordt; waarom of dat nu wèl mag en waarom of ik niet na het tweede of derde lied teekenen van tevredenheid mag geven, heb ik nimmer goed begrepen. Nu moet het onlangs gebeurd zijn — van geloofwaardige zijde is het mij medegedeeld — te Nijmegen, dat de Amerikaansche zangeres Myra Mortimer verbazend vreemd opkeek toen er na het eerste lied niet geapplaudisseerd werd; de doodsche stilte, welke ook na het tweede nummer bleef heerschen verontrustte de zangeres dermate, dat zij het podium verliet. Een bestuurslid kwam haar toen verklaren, dat die stilte een hulde beteekende, dat men straks, als alle nummers gezongen waren, wel in luid applaus zou uitbarsten.

Mevrouw Mortimer zei echter, dat die stilte na ieder nummer haar sterk enerveerde; wie het niet mooi vindt mag gerust fluiten of sissen, verklaarde de kunstenares heel gemoedelijk, maar wie het wel mooi vindt, die moet applaudisseeren; „men kijkt mij met strenge blikken aan, niemand verroert een vin en dat is net goed om iemand geheel van zijn zenuwen te brengen." Het bestuurslid heeft dus het

143

publiek medegedeeld, dat de concertgeefster na ieder nummer teekenen van goedof afkeuring wenscht en toen heeft het gedaverd!

Een violist heeft het mij vroeger trouwens al eens eerder gezegd, dat hij buitengewoon geschrokken was, toen het na het eerste deel van een Vioolconcert doodstil bleef in de zaal; het had hem dermate nerveus gemaakt, dat hij slechts met groote moeite het tweede en derde deel ten einde had kunnen brengen.

Moeten wij applaudisseeren? . . .

iiiiiniiiiiiuiiiiiB iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiii

Bladvulling.

Er was eens een musicus die mayonaise

d'homard zoo vereerde Dat hij uitsluitend maar kreeften-canons componeerde.

Een dame die gaèrne met het instrumenteeren vertrouwd wilde raken Ging daarom een bijzondere studie van roomhoorntjes maken.

mmmm\m\mmmm\mmmmmu»MBMitiiiiiimiin\m iiiiiiiiiiiiinii niiiiiiniiiiii

Inhoud.

Onze Caricaturen: Marius Kerrebijn.

Brieven uit Parijs L. K.

Over Gehoorontwikkeling (vervolg) J. H. Garms Jr. Intermezzi.

Nieuwe Muziekuitgaven. Bericht.

Belangrijke Data v. W.

Het praatje van de maand. Bladvulling.