HET TURKSCHE RIJK IN EUROPA.
IV.
Reeds een kwart eeuw had de Bulgaarsche Generale Staf aangestuurd op het strategisch-offensief contra Turkije.
Tegen Turksche invallen bestonden er slechts bevestigingen nabij Sofia, terwijl de Turk langs den hoofdweg Adrianopel—Philippopel vrijwel ongehinderd Bulgarije kon binnenvallen. Het bruggenhoofd van Semenli was van weinig foctcckcnis.
De eerste bolwerken des vijands Adrianopel en KirkKilisse lagen ampel twee dagmarschen van de Bulgaarsche grens verwijderd. De intendance, aan welke de soberheid van den Bulgaarschen soldaat bovendien tegemoet kwam, was daardoor vrij wat eenvoudiger dan men zulks zal veronderstellen bij een toekomstigen West-Europeeschen oorlog.
Volgens het operatieplan van VON DER GOLTZ pasja zou het Turksche leger zich in Thracië bepalen tot het defensief, gelet op de militaire overmacht van Bulgarije; de grens werd door voorposten bewaakt, terwijl het gros saamgetrokken werd aan weerskanten van de lijn Tsjorloe-Cerkeskoi, een natuurlijke stelling, welke het voordeel verschafte, dat in het belang van den munitieaanvoer en de verpleging profijt getrokken kon worden van den spoorweg naar Konstantinopel. , ,
De verwarring in het Turksche legerbestuur was wel het meest klemmende argument vóór het plan VpN DER GOLTZ.
Om aan het front dier stelling te geraken, moesten de Bulgaren eerst Adrianopel nemen, ingeval het van de Oostzijde benaderd werd Kirk-Kilisse.
De beteekenis van het laatste lag in zijne ligging aan den Oostelijken verbindingsweg naar Konstantinopel:
Adrianopel sluit de hoofdmarschrichting van Oost-Koemelie naar Konstantinopel af, zonder echter het oostelijk gebied tot Zwarte Zee te beheerschen. Nu is de IstrandsjaDagh onvruchtbaar en wegen-arm dus weinig geschikt voor legeroperaties.
Het terrein om Kirk-Kilisse eigent zich daartoe beter. De kortste weg naar Konstantinopel liep voor een van het Noorden komenden aanvaller over Boenar-Issar, Isja-