SPORT IN BEELD.

(Van onzen Voetbal-medewerker.)

Nederland—België.

Een oogenblik willen wij stil staan bij den wedstrijd van a.s. Zondag. Wij behooren tot degenen die huiverig zijn voor voorbeschouwingen en de overzichten in onze dagbladen op Zaterdag en Zondag (A zal wel winnen van B, maar B kan toch ook wel winnen van A!) tot de zwakste uitingen der sport-journalistiek rekenen. Maar voor ,,the big match" tegen onze Zuiderburen willen we een uitzondering maken, om een woord van welkom te richten tot Dr. Swartenbroeks.

Het wordt de vijftigste international voor den populairen Belgischen captain en we gelooven niet, dat zijn record door amateur-voetballers van andere nationaliteit overtroffen wordt, al vertrouwen we er op, dat Denis hem zal inhalen. Wel zijn onlangs in Oostenrijk Blum en nog twee anderen gehuldigd, omdat zij meer dan 50 internationals voor Oostenrijk speelden, doch Blum c.s. zijn al eenigen tijd geen amateurs meer. Dr. Swartenbroeks is juist op ende top een amateur, een man met hooge sportieve opvattingen, het toonbeeld van den waren sportman, die bij. partijgenoot en tegenstander steeds waardeering en sympathie wekt. „Swart" — zooals hij kortweg in Belgenland genoemd wordt — speelt a.s. Zondag en vervolgens op 1 April nog tegen Nederland te Antwerpen, waar een speciale huldiging van Swartenbroeks zal plaats vinden. Of hij daarna nog voor 't Belgische elftal uitkomen zal, of hij z'n mannen ook in het Olympisch tournooi ter zijde zal staan, het valt te bezien. Het kon wel eens 't laatste optreden van „Swart" in Amstelodanum zijn. Laat 't Hollandsch publiek het als een voorrecht beschouwen dat juist de vijftigste wedstrijd van dezen Belgischen pionier a.s. Zondag hier valt. Laat men karig zijn met bloemen en geschenken en nóg kariger met woorden, doch laat men den Belg door een daverende ovatie toonen hoezeer men hem ook hier bewondert en waardeert.

Three cheers for Dr. Swartenbroeks!

Rumor in casa.

Er is „een relletje" gaande in onze voetbalwereld, een gezellig „heibeltje" met de Sportkroniek, 't officieel orgaan van den N.V.B., als middelpunt. De directeur-redacteur van dat blad, Jaap Moorman, ligt al sedert eenigen tijd overhoop met de groote mannen van den N.V.B. en — zooals we onlangs reeds meldden — 't gevolg was dat hij van het tooneel verdwijnt en dat 't bestuurslid Verwoerd, zijn grootste tegenstander, eveneens „de beenen nemen" wil. Maar hoe belangrijk dit alles ook moge

, . ....

zijn, net zou oetreKKenjK zonder veel indruk te maken aan de onverschillige voetbalgemeente voorbij gegaan zijn, wanneer het bij het retireeren der hoofdfiguren gebleven was. Doch zoo heelemaal met de stille trom wilde de Haagsche Jaap toch niet gaan. Hij koos 'n zeer eigenaardigen vorm om z'n gal te luchten. Zijn naam verdween van 't blad en een onbekende schrijver, schreef in elk nummer, tweemaal per week, ellenlange artikelen waarin 't bondsbestuur verheerlijkt werd en alles wat naar oppositie zweemde (vooral de sportjournalistiek moest 't ontgelden) gehekeld werd. Eerst hield ieder 't voor ernst en men noemde namen als Kips, Lamey e.a., die zich achter het pseudo „Libra" zouden verschuilen. Maar na de derde correspondentie werd 't duidelijk dat „Libra" en Moorman een en dezelfde persoon waren, dat 't geheele geschrijf van „Libra" als hoon tegen den N.V.B., of juister tegen 't bestuur van den bond bedoeld was. De eenige maatregel die 't be-

\

J

CIGARETTES

stuur nam is, dat de zgn. redactie-commissie ook van het titelblad verdween en de Sportkroniek nu uiterlijk roerloos op de voetbalbaren dobbert. Waarschijnlijk zal de band tusschen den bond en deszelfs officieel orgaan nu weldra verbroken worden, doch 't is bekend, dat de heer Moorman daaraan geen waarde hecht.

Met alle respect voor de origineele wijze van protesteeren door Moorman, met erkenning tevens van de waarde van bijtende satyre, kunnen wij toch de houding van het officieel orgaan niet bewonderen. Wij zijn de laatsten om ons voor een journalistiek knechtschap uit te spreken, doch wanneer men op eigen verlangen tot officieel orgaan uitverkoren wordt, dan aanvaardt men weliswaar niet tevens de verplichting om gerechtvaardigde critiek te verbloemen, doch wèl wordt dan als van zelf sprekend beschouwd, dat men insinuaties en fel persoonlijke aanvallen aan 't adres van bestuurderen van den bond, welks orgaan men is, achterwege laat. De N.V.B.-leiders mogen in hun streven om critiek te smoren te ver gegaan zijn, de leider van het orgaan heeft ook ettelijke malen in zijn artikelen de grenzen der welvoegelijkheid overschreden.

Maar de ontknooping — een vredes-apotheose ? — is voorloopig nog verre, het conflict, de „rel" is nog in vollen gang....

De competities.

Komen wij thans tot hetgeen eergisteren, op dien stralenden voorjaarsdag, door de voetballers gepresteerd werd! In de eerste plaats zij dan geconstateerd — en we doen het met groote voldoening — dat H.V.V. definitief buiten degradatie-gevaar is, evenals H.F.C. en de anderen, behalve Spartaan uit Amsterdam, die door haar 2—3 nederlaag, in de residentie tegen A.D.O. geboekt, thans definitief aangewezen is tot het spelen van degradatie-wedstrijden. Dat zal geen sinecure blijken te zijn. Hermes-D.V.S. en Unitas, de waarschijnlijke Zuid-Hollandsche 2e klasse kampioenen, zijn niet voor de poes en het is geenszins denkbeeldig dat Amsterdam van de drie le klassers er nog een verliezen gaat.

De andere wedstrijd in de residentie bracht H.B.S. en Ajax tegen elkaar en opnieuw moesten de Houtrusters de superioriteit van de kampioenen erkennen. Ajax won met 3—1 en handhaafde daarmede het mooie record in dit seizoen op vreemd terrein geen enkel punt verloren te hebben. De cijfers waarmede Ajax den eere-titel verwierf zijn trouwens zeer fraai.

Heel wat slechter hield de derde Amsterdamsche club, Blauw-Wit, zich. Zij werd op eigen grond met 3—1 door Z.F.C. overwonnen.

V.O.C. belandde — wat niemand verrast zal hebben — door een 3—5 nederlaag tegen Excelsior definitief op de laatste plaats en moet dus degradatie-wedstrijden spelen tegen Velox (Utrecht) en V.S.V. of D.E.C., die met een gelijk aantal punten de competitie beëindigden en nu een beslissingswedstrijd spelen moeten om uit te maken wie kampioen is.

Volledigheidshalve zij nog geconstateerd dat Hilversum met 3—2 van R.C.H. won en dat E.D.O. met 3—0 V.U.C. de baas bleef.

In het Oosten duurt de beslissing nog even. De Apeldoorners wonnen met 4—0 van Vitesse en desondanks verloor A.G.O.V.V. een punt, waar de protest-commissie debet aan is. Zij wees 'n protest van Go Ahead tegen A.G.O.V.V. toe en 't gevolg was dat A.G.O.V.V. nu vrijwel uit den strijd is. Het gaat tusschen Z.A.C. en Enschedé, die beiden nog 2 wed¬

strijden spelen moeten. Winnen zij die twee wedstrijden, dan eindigen zij met 'n gelijk aantal punten en moet een beslissingswedstrijd plaats vinden wie Oostelijk kampioen is. Waar Z.A.C. zoowel van Enschedé als van A.G.O.V.V. tweemaal won, wil het ons voorkomen dat de Zwollenaren toch de beste kansen hebben. Overigens bewijst de 4—1 van Enschedé op Wageningen wel, dat de zwarte Twenthenaren in vorm zijn.

De oud-kampioen, Heracles, ontnam te Almelo aan 't Deventer D.O.T.O., door een stevige 4—1 overwinning, de laatste illusie om aan de degradatiewedstrijden te ontkomen. D.O.T.O. zal moeten trachten zich tegen N.E.C. (Nijmegen) en Tubantia (Hengelo) te handhaven, wat wel niet zoo eenvoudig zal blijken te zijn.

In Zuid en Noord is de beslissing, die overigens geenszins twijfelachtig was, gevallen N.O.A.D. (Tilburg) is door een 6—0 overwinning op P.S.V., (Zie vervolg bladzijde 16).