9

SPORT IN BEELD.

"Goddank, ze zijn er! Dat was Zaterdagmiddag de kreet, toen we vernamen, dat de Bremen over den grooten haringvijver was gesnord. Het doel van de reis, het aerodróme Mitchellfield bij NewYork, was wel niet bereikt, de vliegers hadden, door gebrek aan benzine een noodlanding moeten maken in een onherbergzaam oord, Greenlyeiland, maar de drie menschen aan boord waren tenminste.... gered.

In dit woordje „gered" concentreert zich de algeheele psychologie van dergelijke Oceaan-vluchten. Het is een van de twee resultaten na het avontuur: dood of gered! Dezen zijn er goed afgekomen. Ze hebben als zooveel anderen in een dichten nevel gezeten. Ze hebben, wéér als zooveel anderen, vier angstige uren doorgemaakt. Ze zijn, absoluut wijl vrouwe Fortuna hen gunstig gezind was, op een klein, bevroren meer geland. Veine! Louter veine!

Nauwelijks was deze redding in de beschaafde wereld bekend, of de beschaafde wereld kwam in actie. Sensatie-azers van het Amerikaansch journalisten-slag wilden zelfs in aeroplanes opstijgen ten-

Hermann Köhl. Geboren 15 April 1888 te Neu-Ulm in Beieren. Vroeger oorlogsvlieger. Daarna politie-beambte. Vervolgens verkeersaviateur. Tenslotte de man, die de „Bremen" over den oceaan bracht. Is dus binnen. Zal ook binnen zijn, wathet finantieele gedeelte betreft. Hetgeen goed voor hem zal zijn, en hem in de toekomst van dergelijke waagstukken wellicht zal afhouden. De tocht Ierland—New York nl. is niet volbracht. Deze vliegers zouden, met een klein beetje minder geluk, het lot gedeeld hebben van Hinchliffe e. a.. en dit getuigt voldoende van een waagstuk, als thans door Köhl ondernomen, en slechts gedeeltelijk volbracht. Het eenige, dat men kan zeggen, is dit: laten wij blij zijn, er weer niet drie menschen-levens zijn verloren gegaan !

De Fransche vliegers Costes (links) en Le Brix, die na hun vliegt< cht uit Frankrijk via Afrika naar Zuid-Amerika, hun raid vandaar naar de United States, hun boot-tocht naar Japan, hun wolken-reis vandaar naar Frankrijk terug, veilig en wel op Le Bourgel zijn geland. Deze prestasie van de Fransche vliegers behoort tot de schoonste bladzijden in het geschiedboek van de aviatiek Zij, deze koene Franschen, hebben 35.225 mijlen in 338 vlieg uren afgelegd.

einde op Greenly-eiland het eerste interview af te nemen. Bij gebrek aan machines — de maatschappijen waren te verstandig om ze te charteren — stoven ze op bekende persoonlijkheden af. En die putten zich uit in 't uitdenken van pathetische klanken. Wat is het woord „held" dan goedkoop! Natuurlijk was de meest trotsche vrouw op aarde er ook, en ze vergat, dat ook Mrs. Hinchliffe zich in een luguber oogenblik zoogenoemd had. Slechts eenige redacteuren op hun bureaux hielden de koppen koel, en schreven, heet van de naald, dat de wereld zoo juist 'ra zucht van verlichting had geslaakt, en dat... . nu het woord was aan de vliegtuig-bouwers. M.a.w. dat men vanaf dit vreugdevol moment, waar juist drie medemenschen uit de kaken van den dood waren gekropen, dergelijke vliegtochten moest staken, totdat men over beter voor dit doel geëigende aeroplanes beschikte.

En zóó is het. Ieder, die menschelijk voelt, zal blij, intens blij zijn, dat de grimmige oceaan niet opnieuw slachtoffers heeft gemaakt. In die vreugde mag men misschien straks de vliegers op enthousiaste wijze huldigen, maar dan moet toch de kern van deze huldiging zijn een voldoening over hunne redding, en niet zwoel enthousiasme over de heldendaad. Het mag misschien velen vreemd in de ooren klinken, maar deze vliegerij, in een dergelijk toestel, had meer van een lichtzinnigheid dan van het heroïsche

Het woord is inderdaad aan de mannen in de laboratoria, in de montage-werkplaatsen. Men zal serieus hebben te arbeiden, nieuwe banen hebben te openen, vooral grootere vliegmachines met machtiger motoren hebben te bouwen, aeroplanes, die niet afhankelijk zijn van het gewicht aan mee te voeren benzine, men zal dit alles hebben te verrichten, vóórdat men weer de toebereidselen treft tot een oceaanvlucht, voordat men „piloten" hoort spreken over een nieuw, dergelijk plan. Ik schakel absoluut niet het transatlantisch verkeer uit, ik geloof integendeel, dat dit er komt, vast en zeker, ik onderschat evenmin de prestaties van een Lindbergh cum suis, maar vliegtochten, zooals Köhl ze heeft ondernomen, behooren louter tot de waagstukken, en nu het goed is afgeloopen, hébben we slechts dit te zeggen: goddank, dat ze nog leven, maar nooit meer zóó!

JOHN BUKS.